Recensie ‘Fourth wing’

Ik denk niet dat ‘Fourth wing: In steen gebrand’ nog een uitgebreide introductie nodig heeft, maar ik vat de flaptekst kort samen voor de zekerheid. Violet droomt er haar hele leven al van om scribent te worden aan het Basgiath Oorlogscollege. Die droom valt echter in duigen, want de generaal - haar moeder - verplicht haar om deel te nemen aan het loodzware selectieproces van de Drakenrijders. Ze heeft er omwille van haar afkomst meteen vijanden die haar liever kwijt dan rijk zijn. De selectie kent slechts twee uitkomsten: afstuderen of sterven. Violet moet alles op alles zetten om het te halen.

Waarom haar moeder er plots op aandrong haar dochter naar het selectieproces te sturen? Violet weet het niet en begrijpt er niets van. Ze vertrekt met grote tegenzin en met het gevoel dat ze met haar zwakke lichaam geen schijn van kans maakt. Bovendien maakt ze nog voor ze goed en wel gestart is twee vijanden: Jack kan niet wachten om haar eigenhandig te vermoorden en Xaden is door zijn status als gemarkeerde een gezworen vijand. Gelukkig zijn er Rhiannon en Dain die aan haar kant staan, toch?

JA! Ik begrijp volledig waarom ‘Fourth wing’ zo’n hype is. Interessante en diverse personages, mooie worldbuilding, een selectieproces op leven of dood, competitie, haat, romantiek en… draken! Wat heeft een mens nog meer nodig in een boek? Het telt 600 pagina’s maar werd naar mijn gevoel nergens langdradig. Daarvoor krijg je te veel informatie, leer je te veel personages kennen en gebeurt er simpelweg te veel. En de draken, die vormen echt een grote toegevoegde waarde in het verhaal met hun constante dreiging, hun kracht en hun sarcasme.

En dan dat einde! ARGH.

Uiteraard begon ik na het dichtslaan van deel 1 meteen in deel 2 en ook daarin maakte ik meteen een vliegende start. Wordt vervolgd!