Recensie ‘Beste mevrouw Eva’

De moeizame verhoudingen binnen het gezin veranderen wanneer Elias een verstandelijk beperkt broertje krijgt. Met een vader die steeds gewelddadiger wordt en een moeder die zijn broertje niet kan beschermen, vervalt Elias meer en meer in de ouderrol. Tegelijkertijd houdt hij zich bezig met het welzijn van zijn moeder en het tevreden houden van zijn vader. Elias houdt lang de schijn op voor de buitenwereld, maar kan zijn verhaal wel kwijt bij mevrouw Eva. Hij hoopt eigenlijk dat hij voor altijd bij haar kan blijven. Zijn hoop vervliegt echter wanneer de kinderbescherming op een dag voor de deur staat.

‘Beste mevrouw Eva’ leest vlot, maar is niet per se een gemakkelijk boek. De gezinssituatie bij Elias thuis is vanaf het begin ongemakkelijk en wordt langzaamaan ronduit schrijnend. Dat is zo voor zijn broertje, maar zeker ook voor Elias zelf.

Er gaat veel aandacht naar de emoties, gedachten en beweegredenen van de personages. Vooral Elias leer je als lezer goed kennen. Je gunt hem het veilige onderkomen bij Eva volledig. Gunt het hem dat hij zijn verhaal eens kwijt kan, dat hij eens even aan zichzelf kan denken. Deze quote maakte wel duidelijk hoezeer Elias verteerd wordt door zijn thuissituatie: “Als het waar was wat Eva zei, dat ik geen schuld had, waarom voelde het dan wel zo?”

Een aanrader voor wie een gelaagde familieroman kan smaken, al zijn de onderwerpen die erin voorkomen lang niet evident. Het boek doet qua thematiek wat denken aan ‘Wat de stenen ons vertellen’ van Claire Dupont-Monod, ook een aanrader.