Vergetene

Het leven van de grootvader van de schrijver wordt beschreven. Het boek start met 'mijn grootvader is een slecht mens'. Vervolgens worden er honderden pagina's volgeschreven over al het goede (werk) wat de grootvader heeft gedaan. De slechtheid wordt als het ware tussen neus en lippen door genoemd. Om dan weer te verhalen over goede dingen. Terwijl de slechte keuzes die hij maakt zo'n enorme impact heeft op de levens van mensen in zijn omgeving. Met name zijn vrouw en kinderen. Voor mij had daar echt wel iets langer bij stil gestaan mogen worden.
Is het een slecht boek? Nee. Het is een mooie geschiedschrijving van de periode van voor de Eerste Wereldoorlog tot na de Tweede Wereldoorlog in België. Hoe het alledaagse leven er aan toe ging. De armoede. En de ontwrichting van twee oorlogen.
Er zijn momenten in het boek dat de schrijver volledig uit de bocht vliegt. Is dit echt waar? Het klinkt te onwaarschijnlijk. En als de schrijver dan ook nog aan het einde vermeldt dat hij de enige is die weet wat waarheid en wat verhaal is, heeft het boek toch weer wat aan aantrekkingskracht verloren. Meer gericht op de feiten, is het een prachtig document. Nu neem ik alles maar met een korreltje zout. En dat is jammer.