Weduwe

Interessant uitgangspunt. De minnares als weduwe. Er zitten mooie stukken bij. Zoals de verbazing dat de minnares alle schuld over zich heen krijgt. En de vreemdganger gejuich en applaus. Of wat het met iemand doet als de grote liefde is overleden en dit niet in het openbaar uitgesproken / geuit kan worden. Verder vind ik het vooral een beetje een klaagzang over een situatie die zelf gecreëerd en geaccepteerd is. Het is soms echt vermoeiend om te lezen. Vooral die stukken in de slachtofferrol.

Waar in mijn bescheiden mening iets meer uitleg over gegeven mag worden, is de keuze om met fictieve namen te werken. In deze tijd waarin met twee muisklikken achterhaald kan worden om wie het gaat, is dat vreemd. Ook omdat verder werkelijk alles wordt prijsgegeven. Wat is de werkelijke reden voor deze naamsverandering?

Persoonlijk vind ik dit boek de ophef niet waard. Oké er wordt niet vaak gesproken over de minnares (met een reden). En dit boek geeft voor mij niet echt heel erg veel meer inzichten. Of om er een gesprek over te starten.