Crisis

Een erg mooi en zeer indrukwekkend verhaal over het leven als vluchteling. De schrijnende armoede in het thuisland, de oorlog, het vluchten, misbruik door smokkelaars, hypocriete grenswachten, eenzaamheid, wanhoop, paniek en dan ... Ter Apel. In plaats van rust en veiligheid nog meer 'gemene' mensen, moeilijk doende regering, steeds racistische wordende bevolking. En gelukkig ook een paar mensen die de pijn en eenzaamheid zien, de helpende hand bieden, capaciteiten zien en kansen creëren.
Ik ben meestal een vrij stoïcijnse lezer. Bij dit verhaal hebben regelmatig de tranen over mijn wangen gelopen, heb ik gegrinnikt om het kattenkwaad, ben ik boos geworden en vooral veel schaamte gevoeld om hoe wij als land met vluchtelingen omgaan.
Wat het boek echt krachtig maakt, is de manier waarop het verhaal verteld wordt. Als een soort biecht. Aan het graf van zijn moeder in zijn thuisland. Wat hij heeft moeten ontvluchten.