Herkenbare Slaughter maar spanning ontbreekt

In Goede dochter herken je ongetwijfeld de schrijfstijl van Karin Slaughter, maar toch leest het minder vlot dan haar overige boeken. Door de vele herhalingen in het verhaal valt de spanning wat weg. Het positieve aan Goede dochter is dat het qua psychologie zeker op een hoger trapje staat dan haar vorige boeken. Ik heb het graag gelezen, maar het laat een ietwat leeg gevoel achter. Toch weer liever een Will Trent en Sarah Linton voor mij.