Werkt het beproefde concept nog steeds?

Mary Higgins Clark is met Op een mooie zomerdag aan haar dertigste boek toe, het achtste in de reeks met speurders Alvirah en Willy. Toch is dit niet haar meest recente werk, want de eerste Nederlandse vertaling hiervan verscheen in 2011. Met een nieuwe cover werd het nu opnieuw uitgegeven. Vermoedelijk om de lezer niet te erg te verwarren, werd wel dezelfde titel behouden.  

Zan Moreland is een succesvol binnenhuisarchitecte. Vijf jaar eerder werd haar zoontje Matthew ontvoerd terwijl de kinderoppas lag te slapen. Langzaam maar zeker heeft ze zich over het drama heen gezet. De ontvoerder werd nooit gevat, maar nu duikt een foto op waarop duidelijk te zien is dat Zan zelf het kind uit de kinderwagen tilde. Journalisten verdringen zich voor haar huis, vrienden en familie willen niets meer met haar te maken hebben. In de ogen van de wereld is ze zo schuldig als de pest. Ze wordt gearresteerd voor moord. Maar dan ontdekt Zan dat iemand haar identiteit gestolen heeft. Er verdwijnt geld van haar rekening en iemand infiltreert in haar bedrijf. Wat kan ze doen om haar onschuld te bewijzen?  

Higgings Clarks eerste boek, een verhaal over het leven van George Washington, verscheen in 1968, maar omdat het geen succes werd, schakelde ze in 1975 over op thrillers. Die werden wel populair en al snel werd ze de Koningin van de Spanning genoemd, terwijl haar boeken als zoete broodjes over de toonbank gingen. Zowel in Nederland als Vlaanderen werd ze een begrip en kreeg ze een schare fans. De oudere generatie groeide op met haar boeken. Daarom houdt ze tot op heden vast aan een concept dat niet meer echt modern kan worden genoemd – een succesrijke, slanke, knappe vrouwelijke protagonist die onrecht wordt aangedaan, een knappe man die haar ter hulp snelt en op wie ze dan ook nog verliefd wordt, en overduidelijke hints naar de dader. Boeken van Higgins Clark zijn als een warm dekentje: comfortabel en ontspannend.  

‘Vandaag bespeurde hij een resolute fermheid in haar. Ze was licht opgemaakt, waardoor haar prachtige hazelnootkleurige ogen en lange wimpers werden geaccentueerd. Haar kastanjebruine haar golfde over haar schouders. Gisteren had ze een spijkerbroek en een vest van imitatiebont gedragen. Nu was haar slanke, fijne gestalte in een modieus donker broekpak gehuld en droeg ze een bontgekleurde sjaal om haar hals.’  

Als we het wat gedateerde concept even terzijde laten, is Op een mooie zomerdag best een prettig lezend boek. De auteur heeft een vlotte pen en een aangename, vloeiende schrijfstijl met levendige dialogen. De beschrijvingen zijn soms net iets te lang, wat de spanning niet altijd ten goede komt. De karakters zijn goed uitgewerkt.  

Het feit dat haar boeken nog steeds in het Nederlands worden vertaald en bovendien ook nog succesvol zijn, zegt genoeg. Wil je een comfortabel, voorspelbaar en vlot lezend boek, dan is Op een mooie zomerdag zeker iets voor jou.