Paranoia ten top

Met Mea Culpa leverde Clare Mackintosh een debuut af om u tegen te zeggen. In enkele weken tijd had ze een schare fans in haar thuisland Engeland. Ook in Nederland en Vlaanderen werd Mea Culpa enthousiast onthaald. Fans wachtten vol ongeduld op een tweede boek. Ik zie jou werd de titel voor de opvolger. Bevestigen is moeilijk na een haast perfect debuut. Is de auteur hierin geslaagd met Ik zie jou?  

Zoë Walker neemt dagelijks de ondergrondse naar haar werk in Londen, waarbij ze telkens op dezelfde stoel in dezelfde overvolle coupé zit en de krant leest. Tot haar verbazing ziet ze plots haar foto bij een advertentie voor een escorteservice findtheone.com. 

Haar vriend doet er wat lacherig over en beweert dat het iemand is die gewoon op haar lijkt, maar toch zit het Zoë niet lekker. Ze neemt contact op met Kelly Swift, agente bij de Dip Squad van de ondergrondse, die haar angst begrijpt en de zaak aan haar leidinggevende voorlegt. Als enkele dagen later een vrouw vermoord wordt teruggevonden en blijkt dat haar foto ook bij een gelijkaardige advertentie stond, komt alles in een stroomversnelling en wordt een diepgaand onderzoek ingesteld. Kelly bijt zich in de zaak vast en komt tot een onthutsende ontdekking.  

Het verhaal komt, in tegenstelling tot Mea Culpa, traag op gang. Toch heb je als lezer niet de neiging het dicht te klappen omdat de onderhoudende schrijfstijl van Mackintosh uitnodigt om verder te lezen. Na enkele hoofdstukken word je beloond en kruipt de beklemmende sfeer in je poriën. Je voelt de angst van Zoë, de onzekerheid, de paranoia. Haar personage is erg goed uitgewerkt, net als dat van agente Kelly Swift, die beiden de protagonisten zijn in het verhaal. Interessant is de afwisseling in de perspectieven van beide vrouwen.  Ik zie jou is zonder twijfel een psychologische thriller die veel lezers zal aanspreken. De plot zit goed ineen en net als je denkt dat je de schuldige kunt aanwijzen, bouwt Mackintosh een twist in die je weer maar eens op het verkeerde been zet. Eigenlijk wordt alles pas duidelijk in de epiloog.  

Een vergelijking met haar debuut dringt zich op. Ik zie jou is een goed geschreven en goed uitgewerkte thriller maar haalt niet het niveau van Mea Culpa waar de emoties en de innerlijke strijd van het hoofdpersonage elke lezer beroeren. In Ik zie jou zijn enkele verhoudingen zoek. De beweegredenen van de dader zijn te dun om het verloop van het verhaal en de gebeurtenissen te rechtvaardigen. Het geheel voelt iets te gemaakt aan en soms onrealistisch. Het einde is wel verrassend.  

Ik zie jou is aangename lectuur en zal vele lezers bekoren. Geef het zeker een kans.