Wat als Bridget Jones een man was?

Mijn vrouw vroeg me: "Over wat gaat dat boek?" en ze bedoelde High Fidelity, het boek waardoor ik al dagenlang onze gezamenlijke televisie avondjes aan me liet voorbijgaan (grijns). Ze had de gewéldige film (met John Cusack) nooit gezien en ook niet de hippe televisieserie van vorig jaar (met Zoë Kravitz in de rol van een vrouwelijke Rob Fleming). Dus toen antwoordde ik haar: "Het is als Bridget Jones, mocht zij een man zijn geweest". En dat was dus in feite exact het idee van die lui van TV-productiehuis Hulu, die van Rob een jonge, gekleurde vrouw in het moderne New York hadden gemaakt. Zelf had ik zowel film (decennia geleden) als de Hulu serie (in 2020) gezien en toch wilde ik het originele boek eens lezen. Dat bleek een goede beslissing. Het was een voltreffer!

Want al die dingen die zich in het hoofd van een personage afspelen in een boek, laten zich erg moeilijk vertalen naar het beeldscherm. Dat had ik ook al gemerkt toen ik Normale Mensen las na het zien van de televisieserie.
Het boek High Fidelity zit vol levenswijsheden, die je soms (als man bedoel ik dan) toch wel even wakker schudden. Soms leest het bijna als een zelfhulp boek voor mannen met bindingsangst. Maar het is zo goed omdat het geen blad voor de mond neemt. De verhalen over Rob en zijn ex-vriendinnen zijn soms erg rauw en pijnlijk realistisch. En het hele concept van de romantische liefde wordt vaak op de helling gezet, op zulke momenten reikt Nick Hornby ons alternatieve versies aan. De vele gezichten van de liefde, dat had ook een mooie titel kunnen zijn voor dit boek.

Soms voel je medelijden met Rob en zijn liefdespijnen, maar even vaak kan je hem wel voor zijn kop slaan omdat hij zo'n oetlul is. Omdat hij zo weinig empathie voelt tijdens een moment waarop dat eigenlijk wel nodig ware geweest bijvoorbeeld. Of omdat hij vreemd gaat terwijl hij een leuke vriendin heeft. Maar op andere momenten begrijp je hem zo goed dat het je jezelf in vraag doet stellen.

Nog een pluspunt zijn de nevenpersonages, dat zijn stuk voor stuk mooie, uitgediepte karakters en dat is voor mij toch altijd een teken van grote kwaliteit. Dat geeft je als lezer het gevoel dat de schrijver het ernstig meent en echt de moeite heeft genomen om een volledige wereld (de sfeer, de setting, de geur en kleur) in het leven te roepen.

In de wereld van Rob Fleming en High Fidelity was het aangenaam toeven. Het was écht zo'n boek, waar je naar het eind toe trager gaat lezen, omdat je niet wilt dat het gedaan is.