Verliefd op Anne Elliot

Als er één romanpersonage is dat ik als de ideale vrouw zou omschrijven, dan is dat Anne Elliot uit “Overtuiging”. En niet omdat ze in mijn hoofd op Dakota Johnson lijkt, die haar vertolkt in de meest recente Netflix verfilming (2022) van het boek, maar omdat ze meer dan wie anders het Engelse begrip “kindness” belichaamt.
We kennen allemaal wel zo iemand, die zichzelf wegcijfert voor anderen. Zo iemand die gewoon vriendelijkheid en goedheid uitstraalt en waar je altijd graag bij in de buurt bent. Maar we kennen er niet zoveel die zo zijn, hé? Daarom zat ik van in het begin te supporteren voor Anne, hopend dat de man die ze met veel spijt in het hart had afgewezen, haar zou kunnen vergeven. Haar nog een kans geven. Frederic Wentworth is die man op wie Anne verliefd was, een marine officier. En Jane Austen zet hem zo goed neer dat ik in zijn hoofd zat. Ongelofelijk hoe ze dat doet, en ongelofelijk dat ik nooit eerder wat van haar las.

Ik had nog nooit een Austen roman gelezen voor “Overtuiging”. Dus nam ik het boek mee op vakantie, als enige boek, want het was een citytrip. Hoe moe ik ook was na 15000 stappen per dag, elke avond las ik een paar hoofdstukken in mijn bed. Het verraste me van begin tot eind. De schrijfstijl is sprankelend en heerlijk licht, maar tegelijkertijd is er zoveel diepgang in de personages én hun (soms erg beklemmende) leefwereld. Akkoord, het gaat over de happy few uit de negentiende eeuw, maar er zijn ook heel wat verwijzingen naar de middenklasse van die tijd.

Ook wat de sfeer en gezelligheid betrof vond ik dit boek een schot in de roos. En wat vooral bleef hangen, was het voortdurende spel tussen goed en fout, hoe duidelijk dat was en hoe herkenbaar. Hoe actueel ook. Het is van alle tijden. Nu begrijp ik waarom zoveel mensen fan zijn van Jane Austen. Ik raad “Overtuiging” aan iedereen aan die van romantiek houdt en die zich kan verplaatsen in de tijd. Want dat is wel nodig, hoe de personages spreken, dat kan je niet echt hedendaags noemen. Voor mij maakte dat niet uit, ik las (en hoorde) wat ze voor elkaar voelden, hoe ze het formuleerden bleek van veel minder belang. Deze roman in één woord samengevat: verrukkelijk!