Het onderbewuste

Weet je, ik schrijf niet vaak recensies. Het leven is al zo druk met liefde, kinderen, hobby's en werk. En dan liefst in die volgorde (grijns). Voor 'Moeders zondag' wil ik met plezier een uitzondering maken. Het is een verhaal wat me niet alleen in mijn hart raakte, maar ook in mijn onderbuik, en lager. En Swift doet het op zo 'n manier dat je het niet eens doorhebt. Opeens zit je daar, met dat dunne boekje in je hand, jezelf te realiseren dat je tegelijkertijd verdrietig en opgewonden bent.

Swift schrijft een van de mooiste, meest geniale reeks zinnetjes die ik ooit las (en nooit meer zal vergeten): "We worden geboren en we branden op, sommigen sneller dan anderen. Er zijn verschillende soorten verbranding. Maar niet branden, helemaal nooit vlam vatten, dat zou een triest leven zijn, nietwaar?". Die paar regels, die vatten precies samen hoe het is om verliefd te zijn. En hoe het is om die verliefdheid te voelen transformeren naar iets wat trager brandt, maar misschien nog meer warmte genereert. Het is de onderstroom van 'Moeders zondag', je kijkt naar de wereld door de ogen van Jane (Jay - het is zo aandoenlijk wanneer Paul haar bij haar koosnaampje 'Jay' noemt) Fairfield en je ziet wat zij ziet, maar niet alleen met haar ogen, ook met haar hart. Het is prachtig en volstrekt uniek.

Met dit boek heeft Graham Swift de deur naar een nieuwe, andere wereld voor me geopend, één waarvan ik het bestaan niet vermoedde. Ik weet nu al dat ik alles van deze man ga lezen. Alles.

Los daarvan is het een heerlijk verhaal. Het gaat over zoveel. Over loyaliteit, vriendschap, grenzen aftasten en de ontdekking van je seksualiteit. Maar ook over verlies, verdriet en eenzaamheid. Over de levende doden die ons continent bevolkten nadat de eerste wereldoorlog veel ouders hun zonen had gekost. Eigenlijk is dat de kern van Graham Swift 's boek. Hij schreef dit boek voor de achterblijvers. Zij moeten hun verlies verwerken en dan weer doorgaan. Misschien dat het daarom zo binnenkwam, in mijn onderbewuste, omdat we allemaal achterblijvers zijn. Ik ook.