Je l'aimais

Na het lezen van het prachtige boek van Mélissa Da Costa (Al Het Blauw Van De Hemel) is er een nieuwe wereld voor me open gegaan. Die van de Franse auteurs. Er zijn er behoorlijk wat die boeken schrijven in het genre wat mij het meest aanspreekt. Romans over relaties, tussen geliefden, tussen familieleden, maar ook boeken over vriendschappen die de tand des tijds doorstaan. Zo ontdekte ik per toeval Anna Gavalda. Na het lezen van Samen Ben Je Minder Alleen, besloot ik om alles van deze schrijfster te gaan lezen. En wat een heerlijke trip is dat al geweest!

Ik Hield Van Jou is fantastisch. Het zit vol sprankelende conversaties die me aan het beste werk van Sally Rooney doen denken. Wie van dat soort literatuur houdt, zal niet ontgoocheld worden door de boeken van Gavalda. Maar waar dit boek écht in uitblinkt, is hoe zij je mee neemt naar het Franse platteland, waar je jou als lezer als het ware in die cottage waant. Je ruikt de kruidenthee en hoort het knetteren van de haard, je voelt de warmte van de dikke dekens die Chloé over haar dochtertjes drapeert als ze hen te slapen legt in het buitenhuisje van Pierre, haar schoonvader. Of moet ik schrijven ex-schoonvader? Daarmee verklap ik niks, want het is al van op bladzijde 1 duidelijk dat de zoon van Pierre Chloé en zijn twee dochtertjes heeft verlaten voor een andere vrouw.

Wat je daarna zult ervaren is iets heel vreemds, want terwijl Pierre zich openstelt voor Chloé en voor het eerst in zijn leven eens oprecht met iemand over zijn eigen grote liefde vertelt, voel jij je als lezer heen en weer geslingerd tussen twee gevoelens. Dat zal misschien voor iedereen anders zijn, maar het minste wat ik er van kan zeggen, is dat het me compleet verraste.

Een formidabel boek vond ik dit dus, omwille van de levensechte personages, de warme winterse sfeer van cameraderie en liefde, de vele levenswijsheden en omwille van hoe de auteur er in slaagt, om je helemaal aan de lippen te laten hangen van die geweldige verteller die haar personage Pierre is.