Lezersrecensie
Intrigerend!
Lea en haar dochter Alice verlaten midden in de nacht met gierende banden de Provence. Lea weet zeker dat ze nooit wil terugkeren. Ze is namelijk niet meer veilig in het vakantiehuis van haar ouders. Terwijl Lea achter het stuur zit, ontdek je als lezer wat je weten moet. Over Lea. Over haar dochter. Over de vader van haar dochter, die volgens Lea veel te aanwezig is. Maar vooral: waarom Lea moet vluchten. Eén ding is zeker: alles gaat uiteindelijk altijd over liefde.
Om eerlijk te zijn weet ik niet zo goed hoe ik mijn recensie moet beginnen. Ik had namelijk het gevoel dat er heel wat mist over dit verhaal hing. En dat is zeker niet slecht bedoeld. Lea is op vakantie bij haar ouders met haar dochtertje Alice, maar er zijn heel wat spanningen tussen Lea en haar moeder en je kan er als lezer niet de vinger op leggen waarom Lea zo gespannen is. Bovendien heeft ze het gevoel dat ze wordt gevolgd. Ligt het aan het feit dat ze haar medicijnen niet meer neemt? Of is er iets anders aan de hand?
Enerzijds gebeurt er heel wat in dit verhaal - zo blijft het erg boeiend, maar anderzijds zijn veel gebeurtenissen nogal vaag. Maar die ‘mistigheid’ die over het verhaal hangt, representeert eigenlijk perfect Lea’s mentale situatie.
Dit verhaal is opgedeeld in korte hoofdstukjes die je leest vanuit Lea’s perspectief. In bijna elk hoofdstuk weet Bergen een bepaalde onzekerheid en spanning op te bouwen. Ik had voortdurend het gevoel dat ik op mijn hoede moest zijn, terwijl ik als lezer eigenlijk veilig in mijn zetel zat te lezen… maar dat toont aan hoe Bergen me volledig heeft kunnen meevoeren in Lea’s gedachtegang. Dit verhaal riep dus veel vragen op… Maar alles heeft een logische verklaring.
En die logische verklaring, de plottwist, had ik NIET zien aankomen! Tine Bergen heeft me met verstomming geslagen… Die onduidelijke spanning in het verhaal hield me echt helemaal in de ban en de verklaring voor dat alles was een onvoorspelbare kers op de taart!
Ik won dit boek bij @uitgeverijvrijdag ! Bedankt!
Om eerlijk te zijn weet ik niet zo goed hoe ik mijn recensie moet beginnen. Ik had namelijk het gevoel dat er heel wat mist over dit verhaal hing. En dat is zeker niet slecht bedoeld. Lea is op vakantie bij haar ouders met haar dochtertje Alice, maar er zijn heel wat spanningen tussen Lea en haar moeder en je kan er als lezer niet de vinger op leggen waarom Lea zo gespannen is. Bovendien heeft ze het gevoel dat ze wordt gevolgd. Ligt het aan het feit dat ze haar medicijnen niet meer neemt? Of is er iets anders aan de hand?
Enerzijds gebeurt er heel wat in dit verhaal - zo blijft het erg boeiend, maar anderzijds zijn veel gebeurtenissen nogal vaag. Maar die ‘mistigheid’ die over het verhaal hangt, representeert eigenlijk perfect Lea’s mentale situatie.
Dit verhaal is opgedeeld in korte hoofdstukjes die je leest vanuit Lea’s perspectief. In bijna elk hoofdstuk weet Bergen een bepaalde onzekerheid en spanning op te bouwen. Ik had voortdurend het gevoel dat ik op mijn hoede moest zijn, terwijl ik als lezer eigenlijk veilig in mijn zetel zat te lezen… maar dat toont aan hoe Bergen me volledig heeft kunnen meevoeren in Lea’s gedachtegang. Dit verhaal riep dus veel vragen op… Maar alles heeft een logische verklaring.
En die logische verklaring, de plottwist, had ik NIET zien aankomen! Tine Bergen heeft me met verstomming geslagen… Die onduidelijke spanning in het verhaal hield me echt helemaal in de ban en de verklaring voor dat alles was een onvoorspelbare kers op de taart!
Ik won dit boek bij @uitgeverijvrijdag ! Bedankt!
1
Reageer op deze recensie