Lezersrecensie
Dit verhaal is zo dapper en kan anderen helpen de stap ook te zetten
Allereerst wil ik Lyona bedanken voor haar recensie exemplaar en dat ze me haar, helaas trieste verhaal, wilde vertellen middels haar boek. Het vergt heel veel moed om je verhaal te doen wanneer het om (seksueel) geweld binnen een relatie gaat. Of dat nu tussen partners is of ouder en kind. Het is dan ook van groot belang dat het slachtoffer haar/zijn verhaal doet. Al is dat jaren later, zoals in het geval van Lyona.
Daarnaast is het voor een recensie altijd heel lastig om een persoonlijk te verhaal te beoordelen. Want wie ben ik om mijn mening daar op los te laten. Qua moed heeft Lyona mijn volledige steun. Dit verhaal moet inderdaad verteld worden. Zowel voor Lyona haar zelfverwerking, maar ook als voorbeeld en steun voor anderen, die er nog niet over durven te praten.
De opzet van het verhaal is prima gedaan. De manier van schrijven is aangepast aan het dertienjarige hoofdpersonage Senna, en wordt niet verteld als de alwetende die de schrijfster Lyona nu, jaren later, is. Het is een vlotte schrijfstijl die hier en daar, naar mijn mening, wel iets te veel naar simpelheid neigt.
De personages blijven wat op afstand en dat is jammer voor de emotie. Want hoewel alle gebeurtenissen benoemt worden blijft het meeleven hierdoor, voor de lezer, wat uit.
Wellicht het zo bedoeld en voor Lyona Rose de enige manier om haar ervaringen zo op papier te zetten. Anders kwam het verhaal misschien te dichtbij. Maar dat is een aanname van mijn kant.
Lyona schrijft mooi naar het einde toe. Hierbij wens je haar, als lezer, alleen maar goeds. liefs en een goed einde toe.
Achterin het boek staan discussievragen die je met een klas, of een leesclub, ingevuld kunnen worden en dan besproken kunnen worden. Ze gebruikt fragmenten uit het boek 'Losse handjes' en hangt daar een vraag aan. Dit zouden ook vragen kunnen zijn die het voor een ouder en kind toegankelijker maken om een gesprek hierover aan te gaan. Mooi vorm gegeven en goed over nagedacht.
Al met al heeft Lyona Rose een prachtig, gedurfd, en mooi verteld verhaal weten te schrijven.
Daarnaast is het voor een recensie altijd heel lastig om een persoonlijk te verhaal te beoordelen. Want wie ben ik om mijn mening daar op los te laten. Qua moed heeft Lyona mijn volledige steun. Dit verhaal moet inderdaad verteld worden. Zowel voor Lyona haar zelfverwerking, maar ook als voorbeeld en steun voor anderen, die er nog niet over durven te praten.
De opzet van het verhaal is prima gedaan. De manier van schrijven is aangepast aan het dertienjarige hoofdpersonage Senna, en wordt niet verteld als de alwetende die de schrijfster Lyona nu, jaren later, is. Het is een vlotte schrijfstijl die hier en daar, naar mijn mening, wel iets te veel naar simpelheid neigt.
De personages blijven wat op afstand en dat is jammer voor de emotie. Want hoewel alle gebeurtenissen benoemt worden blijft het meeleven hierdoor, voor de lezer, wat uit.
Wellicht het zo bedoeld en voor Lyona Rose de enige manier om haar ervaringen zo op papier te zetten. Anders kwam het verhaal misschien te dichtbij. Maar dat is een aanname van mijn kant.
Lyona schrijft mooi naar het einde toe. Hierbij wens je haar, als lezer, alleen maar goeds. liefs en een goed einde toe.
Achterin het boek staan discussievragen die je met een klas, of een leesclub, ingevuld kunnen worden en dan besproken kunnen worden. Ze gebruikt fragmenten uit het boek 'Losse handjes' en hangt daar een vraag aan. Dit zouden ook vragen kunnen zijn die het voor een ouder en kind toegankelijker maken om een gesprek hierover aan te gaan. Mooi vorm gegeven en goed over nagedacht.
Al met al heeft Lyona Rose een prachtig, gedurfd, en mooi verteld verhaal weten te schrijven.
3
Reageer op deze recensie
Meer recensies van deleestrein
Gesponsord
Een Nederlander en een Française, twee talen, twee culturen. Twee werelden. Een arts en een studente kunstgeschiedenis. Louter tegenstellingen, maar één grote liefde. Groot genoeg?
