Lezersrecensie
Interessant!
Recensie is eerder geplaatst op: https://meerboekenblog.nl/recensie-de-doden-spreken/
Philippe Boxho, auteur van het boek De doden spreken, is in het dagelijks leven werkzaam als forensisch arts. Als forensisch arts krijgt hij de meest bijzondere casussen voor zich. In De doden spreken laat hij zien hoe zijn werk van dag tot dag verschilt en ligt hij een aantal bijzondere situaties uit.
In De doden spreken lees je dertig verhalen over het leven van Philippe Boxho als forensisch arts. Hierin is niets verzonnen, de verhalen zijn op zichzelf vaak al bijzonder genoeg. Boxho brengt je dichter bij de dood en schrijft dat dit boek niet voor de zwakke magen bedoelt is. Toch nodigt hij je ook uit om ’te lachen om de dood, voordat het ons uitlacht’.
Boxho is al dertig jaar werkzaam als forensisch arts en in dertig jaar tijd kun je binnen dit bijzondere werkveld een hoop bizarre situaties meemaken. Hoewel we zijn beroep in TV-series weleens voorbij zien komen, is voor veel mensen de daadwerkelijke omvang van zijn werk onbekend. Boxho laat in zijn boek duidelijk zien hoe belangrijk en omvangrijk zijn baan eigenlijk is.
Het is zeker interessant om te lezen over wat de baan van een forensisch arts eigenlijk inhoudt. Boxho schrijft op gedetailleerde wijze over zijn werkzaamheden, tevens de reden waarom dit boek niet geschikt is voor zwakke magen ‘en je hierna nooit meer normaal op dezelfde manier naar een varken of naar een haardvuur kijkt’. Doordat Boxho zo gedetailleerd schrijft krijg je echter als lezer het gevoel heel dichtbij te komen en echt een goed beeld te krijgen van het werk van een forensisch arts.
Boxho schrijft over de meest uiteenlopende doodsoorzaken, je kunt het eigenlijk zo gek niet bedenken. Het ene verhaal is uiteraard boeiender of schokkender dan de ander, maar over het algemeen is eigenlijk ieder verhaal op zijn eigen manier wel bijzonder te noemen. Ik heb mij dan ook geen moment verveeld met De doden spreken.
Ik ga niet in op de inhoud van de verhalen, daarvoor dien je echt het boek zelf te gaan lezen. Ik kan het boek zeker aanraden aan lezers die geïnteresseerd zijn in specifiek dit beroep of bijvoorbeeld graag (true) crime TV, boeken of podcasts tot zich nemen. Boxho’s boek is daarin echt van aanvullende waarde over hoe pathologie te werk gaat en wat hier allemaal bij komt kijken.
Philippe Boxho, auteur van het boek De doden spreken, is in het dagelijks leven werkzaam als forensisch arts. Als forensisch arts krijgt hij de meest bijzondere casussen voor zich. In De doden spreken laat hij zien hoe zijn werk van dag tot dag verschilt en ligt hij een aantal bijzondere situaties uit.
In De doden spreken lees je dertig verhalen over het leven van Philippe Boxho als forensisch arts. Hierin is niets verzonnen, de verhalen zijn op zichzelf vaak al bijzonder genoeg. Boxho brengt je dichter bij de dood en schrijft dat dit boek niet voor de zwakke magen bedoelt is. Toch nodigt hij je ook uit om ’te lachen om de dood, voordat het ons uitlacht’.
Boxho is al dertig jaar werkzaam als forensisch arts en in dertig jaar tijd kun je binnen dit bijzondere werkveld een hoop bizarre situaties meemaken. Hoewel we zijn beroep in TV-series weleens voorbij zien komen, is voor veel mensen de daadwerkelijke omvang van zijn werk onbekend. Boxho laat in zijn boek duidelijk zien hoe belangrijk en omvangrijk zijn baan eigenlijk is.
Het is zeker interessant om te lezen over wat de baan van een forensisch arts eigenlijk inhoudt. Boxho schrijft op gedetailleerde wijze over zijn werkzaamheden, tevens de reden waarom dit boek niet geschikt is voor zwakke magen ‘en je hierna nooit meer normaal op dezelfde manier naar een varken of naar een haardvuur kijkt’. Doordat Boxho zo gedetailleerd schrijft krijg je echter als lezer het gevoel heel dichtbij te komen en echt een goed beeld te krijgen van het werk van een forensisch arts.
Boxho schrijft over de meest uiteenlopende doodsoorzaken, je kunt het eigenlijk zo gek niet bedenken. Het ene verhaal is uiteraard boeiender of schokkender dan de ander, maar over het algemeen is eigenlijk ieder verhaal op zijn eigen manier wel bijzonder te noemen. Ik heb mij dan ook geen moment verveeld met De doden spreken.
Ik ga niet in op de inhoud van de verhalen, daarvoor dien je echt het boek zelf te gaan lezen. Ik kan het boek zeker aanraden aan lezers die geïnteresseerd zijn in specifiek dit beroep of bijvoorbeeld graag (true) crime TV, boeken of podcasts tot zich nemen. Boxho’s boek is daarin echt van aanvullende waarde over hoe pathologie te werk gaat en wat hier allemaal bij komt kijken.
1
Reageer op deze recensie
