Mooi vervolgdeel

Recensie is oorspronkelijk gepubliceerd op: https://meerboekenblog.nl/recensie-op-zoek-naar-beer/

April Wood is al een jaar teruggekeerd van haar avontuur op Bereneiland. Haar leven is nu vrij normaal, maar April vindt het vooral heel erg saai. Regelmatig denkt ze nog terug aan haar spannende tijd op Bereneiland, en de bijzondere vriendschap die ze daar gevonden heeft.

Op een gegeven moment krijgt April te horen dat er op Spitsbergen een ijsbeer is neergeschoten. April is direct bang dat het om haar vriend, Beer, gaat. Ze vraagt haar vader om samen terug te keren naar het noordpoolgebied. Paps stemt niet meteen in, hij heeft hier een nieuwe liefde gevonden en kijkt er eigenlijk niet naar uit om het gevaar weer op te zoeken. April is echter nogal volhoudend, waardoor haar vader uiteindelijk toegeeft.

Ze reizen samen naar de noordelijkste uithoeken van het noordpoolgebied. Inwoners weten niet of de neergeschoten ijsbeer nog leeft of niet, en niemand kan bevestigen dat het om Beer gaat. Inwoners raden af om op zoek te gaan naar Beer, gezien de vele andere ijsberen, die haar niet als vriend zullen beschouwen. April is echter niet tegen te houden, ze moet en zal haar vriend vinden.

Onderweg treft ze nog een beer die hulp nodig heeft: een klein ijsbeerwelpje. April kan het welpje niet zo maar achterlaten. Bovendien, zijn ijsberen niet een soort die wel wat hulp kunnen gebruiken? Uiteraard neemt ze het ijsbeerwelpje onder haar hoede. Hierdoor komt ze echter oog in oog te staan met haar grootste angsten.

Inspirerend personage
In De laatste beer ontdekten we al hoe ontzettend April Wood is en dat zij echt opkomt voor waar zij in gelooft. In Op zoek naar beer laat ze dit opnieuw zien. Hoewel de gevaren die April meemaakt wat over-the-top zijn, denk ik wel dat April voor veel jonge kinderen een inspirerend personage kan zijn. Door haar moed, maar ook haar passie om het goede voor de natuur en dieren te willen doen.

Avontuurlijk
Op zoek naar beer is nog avontuurlijker dan het voorgaande deel. Het is hierdoor ook regelmatig spannend. Het boek wist mij dan ook wat minder te ontroeren dan De laatste beer, maar desalniettemin vond ik het weer een vermakelijk kinderboek.

Het boek is overigens voorzien van prachtige zwart-wit illustraties gemaakt door Levi Pinfold, die het verhaal ondersteunen en het boek echt iets extra’s geeft.

Ik raad zowel De laatste beer als het vervolg Op zoek naar beer zeker aan voor kinderen die ook houden van natuur en kinderen. Het zijn denk ik ook zeer geschikte boeken wanneer je het gesprek aan wil gaan over de opwarming van de aarde en natuurbescherming.