Lezersrecensie
Somber, maar ook krachtig en mooi
Mijn recensie is oorspronkelijk gepubliceerd op mijn blog: https://meerboekenblog.nl/recensie-windkracht17/
Caroline Wahl is slechts 30 jaar en heeft dus al twee bestsellers op haar naam staan. Windkracht 17 is het los te lezen vervolg op 22 banen. Haar debuutroman, 22 banen dus, werd verkozen tot favoriete boek door de Duitse boekhandels. Wahl studeerde Duitse taal en letterkunde en werkte daarna voor diverse uitgeverijen. Wahl woont in Kiel, Noord Duitsland, omdat ze een grote liefde voor (open) zee heeft.
Recensie
Ida is begin twintig en worstelt enorm met zichzelf en haar mentale gezondheid. Haar alcoholische moeder is overleden en, Ida besluit om haar ouderlijke huis te ontvluchten. Ze heeft geen eindbestemming of uitgewerkt plan waar ze naar toe wil, op het station besluit ze om de trein te pakken die haar het verst van haar moeders huis brengt. Ze arriveert op Rügen, Noord-Duitsland.
Eilandleven
Rügen is een eiland in Noord-Duitsland. Ida zwerft over het eiland en treft dan een plaatselijke kroeg, waar ze solliciteert naar een baan. Om te kunnen eten en drinken, eventueel iets te huren, zal ze och iets van een inkomen moeten hebben. Daar ontmoet ze de eigenaar Knut en zijn vrouw Marianne. ‘s Avonds werkt Ida in de kroeg, overdag slaapt ze. Wanneer Knut ontdekt dat het helemaal niet goed gaat met de jonge vrouw, nemen hij en Marianne haar in huis om voor haar te zorgen.
Marianne is een super lieve vrouw en neemt Ida helemaal onder haar vleugels. Ze zorgt ervoor dat Ida voldoende eet en samen gaan ze geregeld wandelen. Als ze niet aan het wandelen is, dan neemt Ida ook wel eens een duik in het zeewater – ook wanneer dit sterk afgeraden wordt. Ze telt niet hoeveel of hoelang ze zwemt, als ze maar uitgeput raakt.
Onverwachte ontmoeting
Op een dag ontmoet Ida een andere eilandbewoner: Leif. Hij zet Ida’s wereld compleet op de kop. Ida raakt volledig in de war over alles wat ze voelt en denkt, en wat misschien nog wel verwarrender is, is dat alles langzaam op zijn plek lijkt te vallen. Tot Marianne met slecht nieuws komt, en haar wereld wederom compleet uit elkaar lijkt te vallen.
Somber, maar mooi
Windkracht 17 is geen verhaal dat je moet gaan lezen als je zin hebt in een boek over een jonge verliefdheid en een gelukkig leven. De roman heeft continue een somber randje, ook al gaat het over een jonge weerkrachtige vrouw die ondanks tegenslag niet opgeeft. Hoe meer je leest over het leven van Ida, hoe beter je begrijpt dat ze met van alles worstelt. En hoe dapperder ze ook overkomt, door de strijdlustigheid die in haar zit. Het verhaal van Ida wordt vertelt met een stukje zwarte humor, maar ook vooral een angstig hoofd.Het was heel intrigerend om vanuit Ida’s perspectief te lezen.
Schrijfstijl
De schrijfstijl van Caroline Wahl is wel iets waar ik aan moest wennen. De onzekerheden van Ida voelen regelmatig heel beklemmend aan. Ondanks dat het geen dik boek was, ging ik er voor mijn gevoel niet vlot doorheen. Toch ben ik er ook heel erg door geïntrigeerd, ik ben nu namelijk ook nieuwsgierig naar Wahl’s debuut 22 banen (dat het verhaal van haar zus Tilda vertelt). Iets wat mij overigens opviel in de vertaling was dat er het woord ‘walken’ gebruikt werd wanneer het over wandelen ging. Eerst dacht ik dat het een fout was, er worden immers geen andere Engelse woorden gebruikt (voor woorden waar een Nederlandse vertaling van is), maar toen gebeurde het nog een keer en ontdekte ik dat het continu gebruikt wordt. Ik vraag mij daarbij wel af of dit een bewuste keuze is, of daar een speciale reden achter zit.
Bijzonder boek
Ik kan niet volmondig zeggen dat ik Windkracht 17 een aanrader vind. Ik vind het zeker geen slecht boek, maar ik denk niet dat iedereen het kan waarderen. Mede door de somberheid, de zwarte humor en het paniekerige hoofd van Ida. Het is een bijzonder boek, dat een mooi maar tegelijkertijd treurig verhaal vertelt. Ik zou het boek aanraden bij liefhebbers van literatuur of lezers die herkenning zoeken in een personage die een ingewikkelde relatie heeft met haar ouder/gezin en wat zij daarin hebben meegemaakt.
Caroline Wahl is slechts 30 jaar en heeft dus al twee bestsellers op haar naam staan. Windkracht 17 is het los te lezen vervolg op 22 banen. Haar debuutroman, 22 banen dus, werd verkozen tot favoriete boek door de Duitse boekhandels. Wahl studeerde Duitse taal en letterkunde en werkte daarna voor diverse uitgeverijen. Wahl woont in Kiel, Noord Duitsland, omdat ze een grote liefde voor (open) zee heeft.
Recensie
Ida is begin twintig en worstelt enorm met zichzelf en haar mentale gezondheid. Haar alcoholische moeder is overleden en, Ida besluit om haar ouderlijke huis te ontvluchten. Ze heeft geen eindbestemming of uitgewerkt plan waar ze naar toe wil, op het station besluit ze om de trein te pakken die haar het verst van haar moeders huis brengt. Ze arriveert op Rügen, Noord-Duitsland.
Eilandleven
Rügen is een eiland in Noord-Duitsland. Ida zwerft over het eiland en treft dan een plaatselijke kroeg, waar ze solliciteert naar een baan. Om te kunnen eten en drinken, eventueel iets te huren, zal ze och iets van een inkomen moeten hebben. Daar ontmoet ze de eigenaar Knut en zijn vrouw Marianne. ‘s Avonds werkt Ida in de kroeg, overdag slaapt ze. Wanneer Knut ontdekt dat het helemaal niet goed gaat met de jonge vrouw, nemen hij en Marianne haar in huis om voor haar te zorgen.
Marianne is een super lieve vrouw en neemt Ida helemaal onder haar vleugels. Ze zorgt ervoor dat Ida voldoende eet en samen gaan ze geregeld wandelen. Als ze niet aan het wandelen is, dan neemt Ida ook wel eens een duik in het zeewater – ook wanneer dit sterk afgeraden wordt. Ze telt niet hoeveel of hoelang ze zwemt, als ze maar uitgeput raakt.
Onverwachte ontmoeting
Op een dag ontmoet Ida een andere eilandbewoner: Leif. Hij zet Ida’s wereld compleet op de kop. Ida raakt volledig in de war over alles wat ze voelt en denkt, en wat misschien nog wel verwarrender is, is dat alles langzaam op zijn plek lijkt te vallen. Tot Marianne met slecht nieuws komt, en haar wereld wederom compleet uit elkaar lijkt te vallen.
Somber, maar mooi
Windkracht 17 is geen verhaal dat je moet gaan lezen als je zin hebt in een boek over een jonge verliefdheid en een gelukkig leven. De roman heeft continue een somber randje, ook al gaat het over een jonge weerkrachtige vrouw die ondanks tegenslag niet opgeeft. Hoe meer je leest over het leven van Ida, hoe beter je begrijpt dat ze met van alles worstelt. En hoe dapperder ze ook overkomt, door de strijdlustigheid die in haar zit. Het verhaal van Ida wordt vertelt met een stukje zwarte humor, maar ook vooral een angstig hoofd.Het was heel intrigerend om vanuit Ida’s perspectief te lezen.
Schrijfstijl
De schrijfstijl van Caroline Wahl is wel iets waar ik aan moest wennen. De onzekerheden van Ida voelen regelmatig heel beklemmend aan. Ondanks dat het geen dik boek was, ging ik er voor mijn gevoel niet vlot doorheen. Toch ben ik er ook heel erg door geïntrigeerd, ik ben nu namelijk ook nieuwsgierig naar Wahl’s debuut 22 banen (dat het verhaal van haar zus Tilda vertelt). Iets wat mij overigens opviel in de vertaling was dat er het woord ‘walken’ gebruikt werd wanneer het over wandelen ging. Eerst dacht ik dat het een fout was, er worden immers geen andere Engelse woorden gebruikt (voor woorden waar een Nederlandse vertaling van is), maar toen gebeurde het nog een keer en ontdekte ik dat het continu gebruikt wordt. Ik vraag mij daarbij wel af of dit een bewuste keuze is, of daar een speciale reden achter zit.
Bijzonder boek
Ik kan niet volmondig zeggen dat ik Windkracht 17 een aanrader vind. Ik vind het zeker geen slecht boek, maar ik denk niet dat iedereen het kan waarderen. Mede door de somberheid, de zwarte humor en het paniekerige hoofd van Ida. Het is een bijzonder boek, dat een mooi maar tegelijkertijd treurig verhaal vertelt. Ik zou het boek aanraden bij liefhebbers van literatuur of lezers die herkenning zoeken in een personage die een ingewikkelde relatie heeft met haar ouder/gezin en wat zij daarin hebben meegemaakt.
1
Reageer op deze recensie
