Wederom een plaatje

Recensie is eerder gepubliceerd op: https://meerboekenblog.nl/recensie-begraaf-mijn-botten-in-de-nachtelijke-grond/

Was jij fan van de internationale bestseller Het onzichtbare leven van Addie Larue (origineel: The Invisible Life of Addie Larue), dan vermoed ik dat je ook gaat genieten van Begraaf mijn botten in de nachtelijke grond.

“Zestig minuten in een uur.
Vierentwintig uren in een dag.
Dit zijn sterfelijke tijdseenheden voor sterfelijke levens.
Maar als je het eeuwige leven hebt, is de tijd veel minder constant.
Als je gelukkig bent, vliegt er zo een decennium voorbij.
Als je verdrietig bent, slepen de minuten zich voort.
Als je eenzaam en bang bent, lijkt de tijd alle betekenis te verliezen.
Je knippert met je ogen en er is alweer een jaar voorbij.
Je knippert met je ogen en er is maar een nacht verstreken.
Het is alleen geen leven, dit.
Het is een gevangenisstraf.”

Qua schrijfstijl komen Begraaf mijn botten in de nachtelijke grond en mijn old-time favoriet Het onzichtbare leven van Addie Larue behoorlijk overeen. Schwab gebruikt een prachtige poëtische schrijfstijl waardoor je bij sommige passages echt even stil blijft staan, om het goed tot je te nemen en misschien zelfs voor een tweede keer te lezen. De bijzondere schrijfstijl, haar woordkeuze en manier van situaties omschrijven, zijn wel echt wat Begraaf mijn botten in de nachtelijke grond kenmerkt. Hierboven een quote om daar een voorbeeld van te geven.

Onsterfelijk leven
Ja, allemaal leuk en aardig, maar waar gaat dat boek nou eigenlijk over? Kortgezegd gaat het om onsterfelijke levens, wezens van de nacht, ‘monsters’ die zich moeten voeden met menselijk bloed. Dat is voor mij al genoeg om interesse te krijgen in een verhaal, gezien ik een enorme voorliefde heb voor vampieren.

In dit boek maak je kennis met drie vrouwen (oke, ook wel met meer personages, maar die vrouwen die voor het verhaal heel erg belangrijk zijn) – in verschillende tijden. Maria, Charlotte en Alice vechten alle drie op hun eigen manier voor een stukje vrijheid, zelfredzaamheid, zichzelf mogen zijn en uiteraard liefde. Je kunt je voorstellen dat dit er per personage anders uit ziet, door de tijd waarin zij leven en de omgeving waar zij zich in bevinden. Toch hebben de vrouwen ook dingen gemeen.

Begraaf mijn botten in de nachtelijke grond is een verhaal dat je wil lezen vanwege deze vrouwen. Vanwege de strijd die zij leveren voor een beter leven. Niet voor een spannend verhaal of unieke plottwists, maar vanwege wat de vrouwen meemaken en hoe zij daarmee omgaan. Het is ook een boek dat je tijd moet geven. Het is traag en soms misschien wat vaag, maar tegelijkertijd is het prachtig en zeker dubbel en dwars de moeite waard.

Diepgang
Het is een traag boek zonder mega plottiwst, maar een boek bomvol diepgang en belangrijke thema’s. Het gaat niet enkel over vampieren die op zoek zijn naar menselijke slachtoffers.De honger gaat veel dieper dan dat, evenals de thema’s. Denk hierbij aan seksualiteit, grensoverschrijdend gedrag, jezelf kunnen zijn – zowel in ‘het heden’ als in de geschiedenis die Schwab in het boek verwerkt.

Voor de fans van
Zoals ik al zei, heb je genoten van Addie, geef dan ook zeker dit boek een kans. Begraaf mijn botten in de nachtelijke grond is geweldig voor liefhebbers van karakter gedreven boeken en voor mensen die houden van verhalen over identiteit en personages die zich ontpoppen tot hun ware ik.