Een roman, een zelfhulpboek of geen van beiden?

Maëlle is financieel directeur van een snelgroeiende start-up. Haar leven bestaat uit werken, luxe en de sportschool. In haar tot op de minuut geplande bestaan is er geen ruimte voor andere dingen. Tot de dag dat haar beste vriendin, Romane die vecht tegen kanker, haar om een enorme gunst vraagt. Een gunst om leven en dood. Het verzoek van Romane brengt Maëlle naar Nepal, waar zij tot de ontdekking komt dat het om meer gaat dan de beklimming van de Anapurnaketen alleen. Ervaringen en onverwachte ontmoetingen geven Maëlle inzicht in zichzelf en zullen haar leven veranderen.

Het eerste hoofdstuk van dit boek sprak mij aan. Een vlotte schrijfstijl, een goede opening en een goede potentie voor een roman.
De vlotte schrijfstijl bleef, maar daar bleef het bij.
In eerste instantie was mijn verwachting dat ik een roman zou lezen, waarin lessen en wijsheden m.b.t. zelfinzicht en geluk naar voren zou komen.
Het was eerder andersom. Veel wijsheden en lessen, waar ik mij doorheen moest worstelen. Het was reg spiritueel en zweverig. In deze teksten was het veel van moeten. Maëlle luisterde naar de verhalen van de andere personages en stelde geen weder vragen. Dit zou je toch verwachten van iemand met haar functie?
Ook nam ze lessen die haar geleerd waren makkelijk aan.
De verhaallijn en personages werden verder niet voldoende uitgewerkt, er was niet voldoende verdieping. Hierdoor blijft het een roman waarvoor de basis is gelegd, maar meer niet.

Elk hoofdstuk begon met een Quote dit vond ik toch de beste stukken uit het boek. Hiervan heb ik ook een paar genoteerd die mij aanspreken.

Ik kan het boek niet meer dan 1 ster geven. Een roman met hoge verwachtingen die niet waar gemaakt worden, door de verdieping die miste. Het lijkt meer op een zelfhulpboek en miste daardoor de potentie die het wel zou kunnen hebben.