Hoe kan je mening over een personage opeens zo omturnen?

Na Cinder, Scarlett en Cress volgt Marissa Meyer haar serie op met een tussenboek. In dit tussendeel, behorend bij de Lunar Chronicles, lezen we het echte verhaal van Levana. Levana is in eerdere delen niet erg positief neergezet. De maankoningin doet ALLES voor macht. Hoe komt het dat deze vrouw zo is geworden. De antwoorden worden gegeven in Levana.

Wanneer Levana’s ouders vermoord worden, betreed haar zus de troon. Levana heeft heel wat op te merken op de heerschap van haar zus, maar ze heeft andere dingen aan haar hoofd. Namelijk het vinden van liefde en het vinden van een manier om met zichzelf in een maatschappij te leven waarin niets is wat het lijkt.

Allereerst een compliment voor de prachtige omslag. Net alleen de cover is passend bij het verhaal, ook de binnenzijde van de cover brengt je meteen in de Lunar Chronicles sfeer. Je wordt door Meyer meegenomen naar het heelal en als je de plaat op je in laat werken, kun je echt het gevoel hebben een reis naar de maan te maken.

Als je dan eenmaal gestart bent in Levana, lees je in één ruk door. Dat heeft meerdere oorzaken: het verhaal is als één hoofdstuk geschreven, met zo nu en dan gelukkig wel een witregel als rustpunt. Maar echt stoppen is lastig; het verhaal raast door. Daarnaast wil je als lezer gewoon vanaf de eerste pagina weten waarom Levana is geworden wie ze is.

Eerlijk is eerlijk. Ik leef altijd heel erg met de personages in boeken mee en zo ook bij de Lunar Chronicles. Ik ben soms tijdens het lezen echt boos en woest op Levana en kan nooit sympathie voor die dame opbrengen. En dan start je in Levana en leer je eigenlijk een heel beschadigd meisje kennen. Meyer weet het zelfs zo te draaien dat ik medelijden en sympathie voor Levana ga opbrengen.

Dat is een grote kracht. Of het verhaal nu wel of niet sterk is, als je een lezer of de bad woman zo kunt omdraaien door haar verhaal te vertellen, dan ben je gewoon een echt goede schrijver. Zeker na drie toch wel dikke boeken weet je veel van de manipulaties van Levana. Je weet waar ze toe in staat is. En je ontdekt wie Winter nu echt is.

Ik ben heel benieuwd naar hoe ik Winter ga beleven. Sowieso, Cress eindigde enorm spannend en met de nieuwe informatie en de empathische gevoelens tegenover Levana denk ik dat Winter een zeer bijzondere leeservaring wordt. Ik heb het verhaal bewaard tot in mijn vakantie, want dit moet hoe dan ook een spetter van een afsluiting worden.