Vrijwilliger en patiënt, toekomst of gedoemd?

Ondanks dat ik een van de feelgoodmeisjes was, zei de naam May Harper me niet zoveel. Toen bekend werd dat Harper een lang verhaal had gemaakt dat voortborduurde op een van de kortverhalen die zij voor de Feelgood Club schreef, wist ik dat ik het verhaal snel wilde lezen. Ik gaf het dan ook snel een kans.

Miriam staat aan de vooravond van haar bruiloft wanneer ze Gideon ontmoet. Gideon was de grote ster van een bekende rockband en belandde na een auto-ongeluk in een verzorgingshuis. Gideon kan niks meer, niet bewegen, niet praten en lijkt zich nergens van bewust te zijn. Maar Miriam denkt dat zij tot hem weet door de dringen. Al snel begeeft Miriam zich op glad ijs. Ze voelt zich veilig bij Gideon.

En veiligheid speelt onbewust een belangrijke rol in dit kortverhaal. Miriam heeft heel wat meegemaakt en dat wordt ook duidelijk naarmate het verhaal vordert. Lang blijft het onduidelijk wat er precies in haar jeugd gebeurd is, maar duidelijk is wel daar haar aanstaande erg beschermend en overmatig jaloers is. Het is dan ook lastig om empathie voor deze man op te brengen.

Gideon daarentegen verovert meteen je hart. Het is duidelijk dat er meer speelt en daar zit een reden achter. Die achterhaal je niet direct, gelukkig maar, en dat zorgt ervoor dat je verder wil lezen. Je weet vanaf het begin al dat het om Miriam en Gideon zal draaien, maar de vraag is hoe en of ze bij elkaar zullen komen. En of de liefde eventueel kans van slagen heeft.

Even lijkt het verhaal een onverwachte wending te krijgen. Direct erna volgt een nieuwe wending waardoor het verhaal weer de richting op gaat die je als lezer hoopt. Even lijkt een van de wendingen te abrupt, maar omdat het verhaal erg fijn is, vergeef je Harper dat snel. En als de laatste wending voorbij is dendert het einde van het verhaal je tegemoet.

Jammer, want ik had graag meer gelezen. Een geslaagd kort verhaal en voor mij een geweldige kennismaking met May Harper.