Hoe gevaarlijk een sexy vamp kan zijn…

Jeaniene Frost is voor veel lezers nog een onbekende auteur. De Amerikaanse schrijfster brak in Amerika al snel door met haar Nachtjagers-serie. In Nederland bleef de populariteit uit. Tot Uitgeverij Xander haar werk ontdekte. In 2013 werd het eerste deel van de vampierenserie Nachtjagers uitgegeven. Halverwege het graf zou een duister, sexy en bovennatuurlijk verhaal moeten zijn.

Cat is half mens en half vampier, iets waar zij, en haar moeder, niet erg blij mee zijn. Cat is namelijk geboren uit een verkrachting door een vampier. En alle vampieren moeten nu dood. Cat jaagt op de ondoden en weet zo menig vampier aan haar staaf te rijgen. Tot ze vampier Bones ontmoet. Bones heeft haar door en ontvoert haar. Als hij ontdekt wat Cat voor hem kan betekenen, sluiten ze een deal. Cat helpt Bones om vampieren uit de weg te ruimen. Maar blijft Cat wel zo negatief tegenover het vampiervolkje of bloeit er stiekem iets op tussen Cat en Bones?

Bones is geweldig. Het is de perfecte vampier. Arrogant, knap en bovenal slim. Dit maakt Bones erg geloofwaardig als vampier. Want zeg nou zelf, waar denk je aan bij een vampier? Juist. Bones is leuk. Bones maakt het verhaal en vooral wanneer hij samen met de naïeve Cat is, is hij de ster van het verhaal. De humor maakt je aan het lachen en je zou bijna Cat willen zijn, want zijn aanwezigheid is prettig.

Cat is ook leuk. In het begin wat naïef, maar naarmate Bones haar ‘opvoedt’ wordt ze een stoere en sexy vamp. Van onschuldig meisje wordt ze binnen een paar weken een sexy, duistere mannenmagneet. Een magneet voor vampieren, daar zorgt ze wel voor. Ondanks dat Cat soms wat dommig uit de hoek komt, vormt ze met Bones samen het perfecte romankoppel.

Omdat de twee hoofdpersonages al zo enorm aanspreken, doet het verhaal er eigenlijk niet meer toe. Begrijp me niet verkeerd, als er niets gebeurt, zou het opvallen. Maar dat is niet het geval. Cat maakt veel mee en ook Bones is iemand die actie in het verhaal weet te brengen. Maar niet alleen die actie voel je, ook de spanningen tussen Cat en Bones doen je op het puntje van je stoel laten zitten.

Wel is Halverwege het graf eerder een verhaal voor de vrouw dan voor de man. Dat blijkt uit het feit dat liefde toch wel een belangrijke rol in het boek vormt. Althans, dat gevoel geeft het. Al vanaf de ontmoeting tussen Bones en Cat zijn de spanningen tussen hen voelbaar en dit zou de mannelijke lezer weleens te lang kunnen duren, de twee draaien lang om elkaar heen. Wel bevat het boek een paar stevige seksscènes. Wanneer je hier niet van houdt, is het ook de vraag of het boek iets voor jou is.

De taal is bij vlagen lekker grof. Het past bij de stijl van het verhaal. Bij de personages. Zaken worden bij naam genoemd en er wordt geen blad voor de mond genomen. Heerlijk. Frost komt er prima mee weg zonder ordinair of vulgair te worden. Een prestatie die niet voor iedere auteur weggelegd is.

Halverwege het graf is een erg goed eerste deel van de Nachtjagers-serie. De personages spreken enorm aan, de spanning – in meerdere opzichten – spat van de pagina’s af en het is een vampierenroman. Hou je van dat laatste? Dan mag je dit boek zeker niet langer ongelezen laten. Sluit Bones en Cat snel in je hart. Ze zijn het waard.