Hoe uiteengevallen families weer samenkomen

Wellicht zegt de naam Mattie Scherstra – Lindeboom je meer dan de naam Martin Scherstra. Dat is niet gek, want jarenlang schreef Martin familieromans onder naam van Mattie. Met Terug naar Terschelling neemt hij voorgoed afscheid van zijn pseudoniem. Op deze manier wil hij bewijzen dat ook mannen het in zich hebben om feelgood te schrijven. Is he right?  

Bente, Doutzen en Karen, drie zussen, zijn alle drie een andere kant op gegaan in leven. Bente runt een familiebedrijf met haar moeder Anna op Terschelling; een veenbessenfarm. Doutzen is een heel andere kant opgegaan en richt zich op het behouden van haar bed and breakfast in Griekenland. Karen werkt juist weer in de journalistiek. Zij heeft de stad opgezocht. Als Anna op sterven ligt, komen de drie meiden terug naar Terschelling. Maar is de plotselinge ziekte van Anna wel hun enige reden?  

In Terug naar Terschelling komt in elk hoofdstuk een andere zus aan bod. Dat is fijn, omdat je de hoofdpersonen en hun omgeving dan goed leert kennen. Dat is in ieder geval de bedoeling. In dit boek is dat niet aan de orde. Het verhaal is afstandelijk geschreven en daardoor komt er geen enkele binding met de personages tot stand. Dat is jammer, want juist dat is waar een familieroman het van moet hebben.  

Het feit dat er zo nu en dan dialect in het verhaal wordt gebruikt, werkt niet mee aan de vlotheid van het verhaal. Woorden als ‘beppe’, ‘famke’ en ‘mem’. Woorden die niet voor iedereen vanzelfsprekend zijn en er dus voor zorgen dat je toch even uit het verhaal getrokken wordt. Het is jammer dat dit stukje sfeer, dat Martin er duidelijk in had willen verwerken, de leesbaarheid van het verhaal tegenwerkt.  

Een ander punt dat maakt dat het verhaal niet prettig leest is de overvloed aan personages. In elk eerste hoofdstuk komen er weer een paar bij en op een gegeven moment ben je het kwijt. Het is dan ook niet vreemd dat je op een gegeven moment denkt: wie was dat ook alweer? Met minder personages was het verhaal waarschijnlijk beter te behappen geweest.  

Het verhaal an sich is aardig. De drie zussen maken in een korte periode veel mee en het is prachtig hoe de band die verwaterd was steeds weer wat hechter wordt. De familieliefde is een duidelijk thema in deze roman en dat is ook erg goed uitgewerkt. Het laat zien dat een familie die uit elkaar is gegroeid ook weer tot elkaar kan komen.  

Al met al is Terug naar Terschelling een middelmatig boek. Het verhaal op zich is wel leuk, maar er zijn teveel puntjes die er afbreuk aan doen. Minder personages, geen dialect en wat meer aansprekende hoofdpersonen, dan was het een heuse aanrader geweest. Nu is het een boek voor een rustige zonnige dag. Boekje, glaasje drinken, verstand op 0 en lezen maar.