Onderduiken

Zelda en Bor zijn een modern Nederlands stel, van Joodse afkomst. Ze zijn niet religieus, maar besluiten wel hun relatie door een rabbijn op een wat traditionele wijze te formaliseren, tijdens een bezoek met het hele gezin aan New York. De ceremonie is nog nauwelijks beëindigd, of de aanslag van 9/11 vindt plaats. Het gezin is op ca 100 meter afstand getuige. "Alsof het onze achteloosheid was geweest, waarvoor de wereld was gestraft". Deze gebeurtenis vormt de proloog van het verhaal, waarin Zelda (vertellende ik) terugblikt op een aantal jaren waarin haar kinderen grootbrengt. Een wending in het leven van Zelda is het moment dat Amal in beeld komt: een gesluierde asielzoeker uit Somalië. In eerste instantie is het doel dat Amal op de kinderen van Bor en Zelda gaat passen, maar wanneer blijkt dat Zelda een bijzondere zangstem heeft, richt het gezin zich op het succes van de deelname van Amal aan het programma 'De stem'. Amal kan door alle aandacht de stem laten horen van onderdrukte vrouwen met een Islamitische achtergrond. Bor laat op zijn beurt weer zijn stem horen in de wereldwijde discussie over de gevaren van religie. Maar wanneer laat Zelda haar stem een horen? Waarom laat de oudste zoon Philip zijn stem juist steeds minder vaak horen en raakt hij af en toe zelfs even helemaal uit beeld van zijn moeder? Wordt zijn stem wel gehoord? Zelda vertelt gedetailleerd over alle gebeurtenissen, geeft commentaar en reflecteert. Deze reflecties halen naar mijn mening de spanning wat uit het verhaal en vullen in wat ik zelf ook had kunnen bedenken. In dit boek worden vergelijkingen gemaakt met WOII: onderduiken, afkomst, spanning in gezinnen. Geef je je zoon aan of verzwijg je een misstap? Wanneer ben je rechtvaardig? Aan welke kant sta je? Wordt er wel geluisterd naar de stem van rechtvaardigen?
Een boek dat je tijdens en na het lezen aan het denken zet.