Plat verhaal in een gelaagd jasje.

Ik heb De kroon met twee pieken met veel plezier gelezen. Het leest als een trein, en het is verfrissend hoe het tempo voortdurend verandert door de afwisseling in vertelvormen. Die variatie suggereert een gelaagdheid die bij nadere beschouwing niet altijd wordt waargemaakt: in wezen is dit een vrij plat verhaal over familieperikelen. Laat je dus niet misleiden door het caleidoscopische karakter van de vertellingen of de onberispelijke taal. Sommige personages (Paulien) nemen opvallend veel ruimte in, terwijl anderen (Hedda) vrijwel verdwijnen. In die zin past deze roman naadloos bij de andere shortlistboeken die ik tot nu toe las (Rouwdouwers, Oroppa): inhoudelijk niet wereldschokkend, stilistisch indrukwekkend.

Lees mijn volledige recensie op: https://www.dolfvindterookietsvan.nl/boeken/de-kroon-met-twee-pieken/