Geslaagde Biografie

Ik wil koning zijn, vraagt aanvankelijk veel van de lezer. Door het gebrek aan bronnen en dus meerstemmigheid, leest het vroege leven van Jan Esser als een matige streekroman met zelfs hier en daar een dialoogje. Voor een deel heeft De Poel geput uit verhalen die hem door familieleden zijn verteld. Dat hij ze niet op dezelfde wijze in de biografie heeft verwerkt, vind ik een gemiste kans. Hierdoor verdwijnen de kinderen van Esser, waarvan De Poel er een aantal persoonlijk heeft gekend, buiten beeld.

Wat ik De Poel minder kwalijk neem, is dat hij niet in allerlei archieven in Europa is gedoken, om te zien hoe de collega’s van Jan Esser over hem dachten en dan met name degenen die hem tegenwerkten. De Poel is wat ik zou noemen een found footage biograaf en ik kan mij voorstellen dat het doorspitten van allerlei buitenlandse archieven een erg lastige klus is. Neemt niet weg dat het meerwaarde zou hebben gehad als hij dat wel zou hebben gedaan.

Maar naarmate de biografie meerstemmiger wordt, komt ook het talent van De Poel tot zijn recht. Uiteindelijk is Ik wil koning zijn een zeer toegankelijke biografie geworden over een man met grote talenten, maar ook flinke karakterologische tekortkomingen. En hoewel hij zich aan de opdracht van Essers oudste dochter Carla hield (Eentje die recht doet aan onze vader en aan al die facetten die hij in zich had), vraag je je toch af of er ook spanning bestond tussen de biograaf en zijn schoonfamilie. Ook daarover had ik best wat willen lezen. Dat gezegd hebbende, vind ik dit een meer dan geslaagd boek dat het levensverhaal vertelt over een complex mens.

Mijn volledige recensie is te lezen op: https://www.dolfvindterookietsvan.nl/boeken/ik-wil-koning-zijn/