‘Jullie waren samen omdat je aan hem dacht.’

De band tussen Renke en opa Pieter staat centraal in dit verhaal. De band tussen opa en kleindochter. Hierdoor heb ik menig maal moeten denken aan mijn opa. Die was voor mij heel bijzonder en daarom heeft hij ook een prominente plek in ons huis zodat hij altijd bij me is. Renke heeft haar opa niet zo goed gekend maar hij heeft wel een bijzondere indruk achter gelaten en ze is heel benieuwd naar haar opa.

Door de dagboekfragmenten leert ze haar opa kennen. Als lezer leer je opa Pieter ook kennen maar Renske leren kennen is wat lastiger omdat ze zichzelf nog niet kent en in een proces zit om zelf ook te ontdekken wie ze is. Tijdens het lezen groeit Renske, door de brieven van haar opa maar ook de reis die ze maakt.

Lucia van den Brink zorgt dat een korte periode een mooie indruk achterlaat. Zelfs na het lezen. Je leest over de ziekte ALS wat het met iemand doet maar niet op een zielige of dramatische manier maar vanuit de persoon die er mee omgaat wat een last het is en hoe die geen last wil zijn voor een ander. Het schrijven is een verwerkingsproces en dat volg je om en om met de gebeurtenissen van Renke. De verhalen zijn goed door elkaar te lezen tot ze samen komen.

Een aantal zinnen maken ook indruk;

‘Kintsugi,’ zei opa. ‘Zo heet de techniek waarmee je een perfecte imperfectie maakt. Als je gebroken bent, betekent dat niet automatisch dat je lelijk bent. Na een breuk ontstaat er ruimte. Dat is de plek voor het goud. Als je het een kans geeft maakt het je mooier dan je ooit bent geweest.’

‘Jullie waren samen omdat je aan hem dacht.’