Lezersrecensie
Leesplezier
De Heilige van Martin Michael Driessen. Een schelmenroman.
Volgens van Dale is een schelmenroman een roman waarin een schelm (iemand van ongeregelde en avontuurlijke levenswijze) de hoofdpersoon is. De schelm kan of een guitig iemand zijn of een schurk. Het woordenboek zegt niet dat een schelm ook een schurkachtige guit kan zijn. Donatien, Driessens protagonist in zijn laatste roman De Heilige, zou je zo kunnen noemen.
In een monoloog die ruim 200 bladzijden bestrijkt vertelt de molenaarszoon Donatien over zijn enerverend avontuurlijk leven en zijn schurkenstreken. Hij is net voor de Franse revolutie geboren. Zijn vader was een drankzuchtige molenaar die zijn zoon niet zachtzinnig behandelde. Donatien, een knappe jongeman, was er van overtuigd dat God grote dingen met hem van plan was. Verschil tussen goed en kwaad zag hij niet. Ongelofelijke schoftenstreken wisselde hij af met opofferende daden. Zonder enige bescheidenheid laat Donatien zichzelf schitteren in beide hoedanigheden. De boektitel “De Heilige” moet je dan ook met enige ironie bezien.
Driessen begon aan De Heilige toen hij vastliep in een serieus zwaar verhaal. Even iets lichters. Het verhaal van Donatien, een fantast en een narcist, vloeide uit zijn pen. Plunderen op een slagveld. Berekenende liefde. Postkoetsovervallen. Ontmoetingen met toen nog niet beroemde tijdgenoten als Beaufort en Victor Hugo, die dat dank zij hem wel werden. Moord en doodslag. Rechtszaken. Gevangen gezet. Donatien is een onbetrouwbare verteller. Wat is waar gebeurd? Wat is Fantasie? Waar overdrijft hij?
Wat een vertelkunstenaar is die Martien Michael Driessen. Schitterend taalgebruik. Van al de snel opeenvolgende gebeurtenissen smeedt hij een vloeiend, altijd boeiend verhaal. Je zou De Heilige kunnen vergelijken met de schilderijen van Pieter Bruegel de Oude, tientallen taferelen op één doek die een natuurlijke eenheid vormen.
De Heilige is een boek met een lichte toon, maar zeer zeker geen niemendalletje. Maar ook niet een om er eens diepgaande psychologische beschouwingen op los te laten. Of om er morele waardeoordelen over uit te spuien. Gewoon over je heen laten komen dat boek. Mij gaf deze schelmenroman vooral heel veel leesplezier.
Volgens van Dale is een schelmenroman een roman waarin een schelm (iemand van ongeregelde en avontuurlijke levenswijze) de hoofdpersoon is. De schelm kan of een guitig iemand zijn of een schurk. Het woordenboek zegt niet dat een schelm ook een schurkachtige guit kan zijn. Donatien, Driessens protagonist in zijn laatste roman De Heilige, zou je zo kunnen noemen.
In een monoloog die ruim 200 bladzijden bestrijkt vertelt de molenaarszoon Donatien over zijn enerverend avontuurlijk leven en zijn schurkenstreken. Hij is net voor de Franse revolutie geboren. Zijn vader was een drankzuchtige molenaar die zijn zoon niet zachtzinnig behandelde. Donatien, een knappe jongeman, was er van overtuigd dat God grote dingen met hem van plan was. Verschil tussen goed en kwaad zag hij niet. Ongelofelijke schoftenstreken wisselde hij af met opofferende daden. Zonder enige bescheidenheid laat Donatien zichzelf schitteren in beide hoedanigheden. De boektitel “De Heilige” moet je dan ook met enige ironie bezien.
Driessen begon aan De Heilige toen hij vastliep in een serieus zwaar verhaal. Even iets lichters. Het verhaal van Donatien, een fantast en een narcist, vloeide uit zijn pen. Plunderen op een slagveld. Berekenende liefde. Postkoetsovervallen. Ontmoetingen met toen nog niet beroemde tijdgenoten als Beaufort en Victor Hugo, die dat dank zij hem wel werden. Moord en doodslag. Rechtszaken. Gevangen gezet. Donatien is een onbetrouwbare verteller. Wat is waar gebeurd? Wat is Fantasie? Waar overdrijft hij?
Wat een vertelkunstenaar is die Martien Michael Driessen. Schitterend taalgebruik. Van al de snel opeenvolgende gebeurtenissen smeedt hij een vloeiend, altijd boeiend verhaal. Je zou De Heilige kunnen vergelijken met de schilderijen van Pieter Bruegel de Oude, tientallen taferelen op één doek die een natuurlijke eenheid vormen.
De Heilige is een boek met een lichte toon, maar zeer zeker geen niemendalletje. Maar ook niet een om er eens diepgaande psychologische beschouwingen op los te laten. Of om er morele waardeoordelen over uit te spuien. Gewoon over je heen laten komen dat boek. Mij gaf deze schelmenroman vooral heel veel leesplezier.
2
Reageer op deze recensie
