een heerlijk feelgood verhaal!

Sasha is tegen een muur gelopen. De wanhoop nabij besluit ze naar het resort in Devon te gaan waar ze als kind graag kwam, in de hoop dat boerenkoolsmoothies, yoga en stilte haar er weer bovenop zullen helpen. Maar het is laagseizoen, het hotel is vervallen en ze moet het strand met iemand anders delen: een chagrijnige, gestreste jongeman die Finn heet. Hoe kan ze één worden met de natuur als hij op een rots zit en haar in de gaten houdt? Wanneer er geheimzinnige berichten, ogenschijnlijk gericht aan Sasha en Finn, op het strand worden achtergelaten, moeten ze wel met elkaar praten. Al snel ontdekken Sasha en Finn dat ze meer met elkaar gemeen hebben dan ze aanvankelijk dachten…

Een Sophie Kinsella is ALTIJD goed, toch? Ook deze keer heb ik me weer goed vermaakt, maar voor mij helaas geen 5 sterren.

Het boek bevat de gebruikelijke Kinsella humor, maar heeft ook een serieuze ondertoon vanwege de burn-out van Sasha. Ik heb hier geen ervaring mee, maar voor mijn gevoel heeft de auteur dit goed beschreven. Ik kon mezelf helemaal in Sasha inleven en tegelijkertijd heb ik hardop zitten lachen.

De hele setting op het strand, met vervallen hotel en de strandhuisjes vond ik echt heerlijk om te lezen en kon mezelf inbeelden dat ik daar zelf ook rondliep. Ook de bijpersonages zoals het personeel van het hotel sluit je in je hart.

Hoe verder in het boek, hoe makkelijker ik het boek kon laten liggen. Het was wat serieuzer met minder humor en daardoor verloor het verhaal voor mij wat kleur. En serieus is niet erg, maar waar het boek in het begin zo sterk was in beide laat Sophie het liggen op het einde.

Het boek krijgt daardoor van mij 3 sterren. Mede ook doordat ik een aantal gebeurtenissen in het boek onnodig/niet passend vond.

Maar al met al heb ik wel van het boek genoten. Het is een heerlijk feelgood verhaal, met liefde voor jezelf maar ook voor een ander. Met gênante en grappige situaties en hartverwarmende personages.