Lezersrecensie
Genadeloze geloften
Flaptekst:
Na haar terugkeer van het front wacht Iris wanhopig op een teken van haar grote liefde Roman. Via de magische verbinding van hun typemachines probeert ze hem te bereiken. Wanneer zijn langverwachte brief eindelijk arriveert, wordt haar grootst angst bevestigd: Roman herinnert zich niets meer van het verleden sinds zijn ontwaken in het vijandelijke kamp. Zal het Iris lukken om Roman te herinneren aan de geloften die ze ooit uitspraken? Terwijl ze onvermijdelijk naar elkaar toe worden getrokken, zetten Iris en Roman alles op het spel om het tij van de oorlog te keren.
Na het lezen van Hemelse rivalen kon ik niet wachten op Genadeloze geloften. Want ik was zo enthousiast en leefde helemaal mee met Iris en Roman. En dan is daar nu de genadeloze geloften. Ik ben meteen gestart met lezen.
De vlotte en poëtische schrijfstijl daar ben ik nog steeds fan van, maar ik ben een beetje teleurgesteld door het verhaal.
Genadeloze geloften is er eentje waar je meer achtergrond informatie krijgt over de goden en wat zij van plan zijn. En dus zeker wel nodig voor het verhaal. Maar ik miste gewoon wat vuurwerk, rondom Iris en rondom Roman. De stukken waar actie was daar vloog ik doorheen en andere stukken vond ik echt minder vlot lezen.
Wat natuurlijk wel leuk is, is om al die oude bekenden tegen te komen. En ook die hele oorlogssetting, echt goed geschreven. Een mix van nieuw en oud, zoals Tovias met zijn mega snelle sportauto.
Het verhaal krijgt 3,5 van mij. Want ja, ik ben blij dat ik hem gelezen. Maar ik denk dat ik misschien te hoge verwachtingen had. Of ik had misschien Hemelse rivalen nog eens moeten herlezen. Of dit was gewoon niet mijn boek, dat kan natuurlijk ook. Laat je je alsjeblieft niet tegenhouden door mijn mening en ga het zelf ervaren.
Na haar terugkeer van het front wacht Iris wanhopig op een teken van haar grote liefde Roman. Via de magische verbinding van hun typemachines probeert ze hem te bereiken. Wanneer zijn langverwachte brief eindelijk arriveert, wordt haar grootst angst bevestigd: Roman herinnert zich niets meer van het verleden sinds zijn ontwaken in het vijandelijke kamp. Zal het Iris lukken om Roman te herinneren aan de geloften die ze ooit uitspraken? Terwijl ze onvermijdelijk naar elkaar toe worden getrokken, zetten Iris en Roman alles op het spel om het tij van de oorlog te keren.
Na het lezen van Hemelse rivalen kon ik niet wachten op Genadeloze geloften. Want ik was zo enthousiast en leefde helemaal mee met Iris en Roman. En dan is daar nu de genadeloze geloften. Ik ben meteen gestart met lezen.
De vlotte en poëtische schrijfstijl daar ben ik nog steeds fan van, maar ik ben een beetje teleurgesteld door het verhaal.
Genadeloze geloften is er eentje waar je meer achtergrond informatie krijgt over de goden en wat zij van plan zijn. En dus zeker wel nodig voor het verhaal. Maar ik miste gewoon wat vuurwerk, rondom Iris en rondom Roman. De stukken waar actie was daar vloog ik doorheen en andere stukken vond ik echt minder vlot lezen.
Wat natuurlijk wel leuk is, is om al die oude bekenden tegen te komen. En ook die hele oorlogssetting, echt goed geschreven. Een mix van nieuw en oud, zoals Tovias met zijn mega snelle sportauto.
Het verhaal krijgt 3,5 van mij. Want ja, ik ben blij dat ik hem gelezen. Maar ik denk dat ik misschien te hoge verwachtingen had. Of ik had misschien Hemelse rivalen nog eens moeten herlezen. Of dit was gewoon niet mijn boek, dat kan natuurlijk ook. Laat je je alsjeblieft niet tegenhouden door mijn mening en ga het zelf ervaren.
1
Reageer op deze recensie