Een prachtig verhaal met mooie levenslessen!

Twee rivaliserende journalisten vinden liefde via een magische connectie.

Terwijl een wrede oorlog tussen goden door het land woedt, probeert Iris Winnow haar leven weer op de rails te krijgen. Haar moeder worstelt met verslaving en haar broer wordt vermist aan het front, dus het is aan Iris om de familie te onderhouden. Ze gaat bij de Gazet
van Oath werken, waar ze met de arrogante Roman Kitt moet concurreren om de felbegeerde promotie tot columnist.

Intussen schrijft Iris verwoed brieven aan haar broer. Op magische wijze belanden de brieven echter in handen van Roman. Wanneer hij anoniem terugschrijft, ontstaat er een band die Iris helemaal naar het front van de strijd zal leiden: voor haar broer, voor het lot van de mensheid en voor de liefde.

"Het voelt als schoenen die te strak zitten omdat ze te klein zijn, antwoordde ze fluisterend. Je bent je er bij elke stap van bewust. Het voelt als blaren op je hielen. Als een klomp ijs in je borst, die weigert te smelten. Je vraagt je voortdurend af waar hij is, hoe het met hem gaat, en daardoor slaap je nooit langer dan een paar uur achter elkaar. Want je
ongerustheid sijpelt door in je dromen. De vraag of hij nog leeft, of hij gewond is of ziek, laat je niet los."

Wat een boek. Ik ben fan van Iris en Roman maar ook van de mooie gedetailleerde schrijfstijl van de auteur. Ik wist helemaal niet wat ik moest verwachten, roman, fantasy? Het is vooral een roman met een
klein vleugje magie, op een mooie subtiele manier.

Het verhaal leest heerlijk weg, mede door de brieven die gestuurd worden. Kleine, korte stukjes lezen voor mijn gevoel altijd heel snel weg.

"Een uur verstreek. Maar het voelde als drie uur. De tijd had een grillig verloop aan het front: soms haperend, soms snel en vloeiend."

Al vanaf de eerste bladzijde wordt je het verhaal in gezogen, je leeft meteen mee met Iris. Langzaam maar zeker leer je Iris en vanaf de zijlijn ook Roman beter kennen. Dan weet je hoe hun thuissituaties in elkaar zitten en waarom ze bepaalde dingen doen, die ze doen. En hoe ze langzaam naar elkaar groeien, of toch niet?

"Ze had ervaren hoe broos het leven was. Hoe een mens bij zonsopgang kon ontwaken en dood kon zijn tegen de tijd dat de zon onderging."

Wat ik bijzonder vond is dat de auteur de hele oorlogssfeer goed heeft gevangen. Geen idee in welke tijd zich dit afspeelt, maar het doet een beetje historisch aan. En wat ik zo bijzonder vind is dat de auteur de oorlog zo goed/ mooi beschreven heeft. Waardoor je het idee hebt dat je je daadwerkelijk in de oorlog bevind.

Het boek krijgt van mij 4 sterren. Ik heb echt genoten van het verhaal, van de personages, van de wereld maar ook van de mooie zinnen/quotes door het hele boek heen.
Enige minpunt is dat het eindigt met een soort van cliffhanger waardoor je het tweede deel eigenlijk meteen MOET lezen. Dus hopelijk wordt die gauw vertaald.