Een feest van herkenning

Net als in andere boeken van Nanda Roep staan in Het hoogste woord weer een paar powervrouwen centraal. Als eerste heb je Liesbeth, literair uitgeefster in hart en nieren, die van de ene op de andere dag op straat komt te staan ten tijde van de crisis op de boekenmarkt in 2011. Hoe zal ze deze ramp gaan aanpakken? Want een ramp is het voor Liesbeth, een ramp voor haar ego.

Op de basisschool waar Liesbeth noodgedwongen op vrijwillige basis taaljuf wordt, werkt ook Soraya. Soraya is een lieve jonge vrouw. Een beetje te lief misschien, want ze loopt helemaal vast in het keurslijf dat ze voor zichzelf ontworpen heeft. Zou ze het aandurven om openlijk aan te geven hoe ontevreden ze is?

Het totaal tegenovergestelde van Soraya is Cindy. Cindy is moeder van twee kinderen, waarvan de jongste op de school van Liesbeth en Soraya zit. Maar écht moeder is Cindy niet, want Cindy is muzikante. Alles moet wijken voor haar carrière die maar niet van de grond lijkt te komen, totdat het noodlot toeslaat…

Met het verschijnen van Het hoogste woord introduceert Roep in Nederland een nieuw genre: de literaire feelgood. Feelgood dus met een diepere laag. Oneerbiedig gezegd: een lekker weg te lezen boek, maar dan met diepgang. Op het eerste oog lijkt het een marketing truc, net als destijds het geval was met de komst van de ‘literaire thrillers’. (Laat het me weten als ik het mis heb, hoor!) In dit geval denk ik dat er meer achter schuilt. Roep valt met haar boeken voor volwassenen precies tussen de genres in. Het is feelgood, maar in het boek staat niet de liefde centraal. Dit is meer een zijspoor. Het is daarnaast literair in die zin dat het boek je een spiegel voorhoudt. Het zet je aan het denken zonder dat je meteen het zware en soms depressieve krijgt van de Nederlandse literaire boekenwereld. Literaire feelgood dus. Ik vind het wel een goed idee!

Ik wil nog even terugkomen op die spiegel. Omdat de personages van Het hoogste woord zo echt zijn, zo realistisch, is het gemakkelijk om ergens in een van hen een kenmerk of eigenschap van jezelf terug te vinden. Zo kan ik net als Liesbeth best wel een snob zijn, ben ik soms net zo onzeker als Soraya en vind ik het tegelijkertijd ook wel leuk om net zo opvallend te zijn als Cindy. Stuk voor stuk ben ik van deze personages gaan houden en dan met name van Liesbeth, om wie ik ook flink heb moeten lachen!

Het hoogste woord is een mooie en tegelijkertijd vermakelijke roman. Een feest van herkenning voor diegenen die ook in het boekenvak zitten of gezeten hebben en wellicht ook wel voor docenten die te maken krijgen met taalachterstanden en gebrek aan leesplezier bij kinderen.

Voor wie Roep nog niet kent: Nanda Roep is sinds 1996 schrijfster. Ze heeft al een hele hoop kinderboeken op haar naam staan en schrijft daarnaast ook romans voor volwassenen. Haar roman Leugens in de lente werd in 2020 zelfs genomineerd voor de Indie Awards. Ik ben benieuwd wat Het hoogste woord haar gaat opleveren!