Keizerlijk véél

Ooit gehoord van keizerin Cixi? Nee? Ik ook niet. Of nou ja, niet voordat ik het boek Keizerlijk geel van Lucas Zandberg las. Het boek werd gekozen door de boekenclub en dus besloot ik het ook te gaan lezen. Met geen flauw benul van wat ik ervan moest verwachten begon ik.

Cixi was de dochter van een lage ambtenaar en had haar zinnen gezet op het worden van de gemalin van de keizer. Ze werd een concubine, eentje van een lage rang, maar wist zich omhoog te werken. Uiteindelijk werd ze in het bed van de keizer ontboden en baarde een zoon. Nu was haar plaats aan het hof eindelijk echt bezegeld.

Toen de keizer op vrij jonge leeftijd overleed was de zoon van Cixi nog te jong om te regeren. Ze zette alles op alles om in zijn plaats te mogen regeren als keizerin-regentes. Als daar een kop voor moest rollen was dat niet zo’n probleem.

Je raadt natuurlijk wel dat dit niet heel lang goed kan gaan, toch krijgt Cixi het elke keer weer voor elkaar om de touwtjes in handen te krijgen en te houden. Interessant! Ja, dat had het zeker kunnen zijn.

In Keizerlijk geel gebeurt ontzettend veel. Keizerlijk véél had ook een geschikte titel kunnen zijn. Er gebeurt zoveel dat het je eigenlijk niets meer doet. Ach, weer een dooie. Ach, weer verraad. Wat ook niet helpt is de emotieloze stijl waarin dit boek naar mijn mening geschreven is. Auteur Lucas Zandberg dicht keizerin Cixi en de andere personages wel emoties toe, maar die dringen niet tot de lezer door. Het lijkt een soort opsomming te zijn van gruwelijke gebeurtenissen. Gebeurtenissen waar je eigenlijk als mens stil van zou moeten worden.

Een ander puntje waar ik me behoorlijk aan stoor is het constante gebruik van Boeddha. Dat klinkt een beetje raar. Een voorbeeld. Meerdere keren zegt Cixi: “Als Boeddha het wil.” Nou moet ik zeggen dat ik een dergelijke uitspraak niet had verwacht en al helemaal niet van een keizerin voor wie de leer van Confucius het hoogste goed zo’n beetje is. Maar ook: wordt dat werkelijk zo gezegd? Nu ben ik religiewetenschapper, maar ik heb niet alle informatie over het boeddhisme of confucianisme zo een, twee, drie paraat. Voor mijn gevoel wordt hier de naam van de christelijke God vervangen door Boeddha. ‘Als God het wil.’ Ja, dat klinkt bekend. Of misschien: ‘In sha Allah’, wat volgens mij ook zoveel betekend als ‘Als God het wil’. Mocht één van mijn lezers zich toevallig in Aziatische religieuze bewegingen hebben gespecialiseerd? Ik hoor het graag!

Al met al een boek dat veel meer had kunnen zijn. Een boek waar ik helaas nauwelijks van heb kunnen genieten, maar met personages die wel ontzettend interessant hadden kunnen zijn!