Saai

Omdat ik dol was op de korte verhalen van Maartje bij De avonden én omdat Maartje zelf zo fijn vertelde over dit boek bij Kunststof Radio verwachtte ik me prima te vermaken met IJstijd en dus met James Dillard.

Helaas vond ik het verhaal en de hoofdpersoon James, of James en (daarom) zijn belevenissen niet interessant. Kabbelend en dat dan nog gezapig ook, zijn de twee woorden die bij mij opkomen als ik IJstijd zou moeten samenvatten. En dat terwijl ik helemaal niet negatief of kritisch wil zijn over Maartje Wortel!

De wijze waarop de belevenissen van James en zijn enige, echte grote liefde, Marie, verteld wordt door Wortel is origineel vanwege het bijna onzichtbaar en onopgemerkt heen en weer springen in de tijd. Het leest 'lekker' weg, maar het kabbelen en tja, het moet gezegd worden, het zemelig zeurderige van James zorgde ervoor dat het leesplezier telkens weer verdween. Het was niet mijn verhaal, niet mijn hoofdpersoon... het deed me te weinig, ik kwam geen eyeopeners tegen, kon me nergens over opwinden (negatief of positief). Ik vond het eigenlijk en helaas een saai boek.