Geschikt voor een groot publiek!

Danielle Steel schrijft voor een groot publiek. Door haar, bijna simplistische, schrijfstijl met korte zinnen, eenvoudig taalgebruik en veel herhaling, is dit boek zowel geschikt voor de veellezer als voor diegene die zelden leest.

Belangrijk is wel dat je met de juiste verwachting aan dit boek begint: verwacht geen diepgaand verhaal, maar geniet van een fijne “weglezer,” waar je je prima mee kunt ontspannen, zonder al te veel na te hoeven denken. Want, Steel weet je zeker mee te voeren.

Cosima Saverio krijgt op jonge leeftijd al de verantwoordelijkheid voor haar jongere broer Luca en haar nog jongere zusje Allegra, nadat haar beide ouders zijn omgekomen en waarbij Allegra ernstig gewond raakte. Daarnaast staat zij door het overlijden ook in een keer aan het hoofd van het familiebedrijf. De lederwaren van Saverio zijn gewild en behoren tot het hoogste segment.

Luca was altijd al een wildebras, maar na het verlies van zijn ouders gaat hij helemaal op in wilde feesten, gokken en vrouwen. Hij kent geen verantwoordelijkheidsgevoel en gaat er van uit dat iemand anders er altijd zal zijn om zijn problemen op te lossen.

“Quote:
“Het maakt hem niet uit waar het geld vandaan komt, zolang ik zijn schulden maar betaal,’ zei Cosima kwaad.

Het privéleven van Cosima staat op een zeer laag pitje: wat zij wil wijkt voor het bedrijf en voor haar jongere broer en zus. Op een feest ontmoet ze Olivier Bayard en het klikt tussen hen. Olivier zit deels in dezelfde branche, maar in een ander segment. Hij maakt gevoelens bij haar los, maar het feit blijft dat zij nog altijd geen tijd heeft voor haar privéleven. Het gedrag van Luca neemt ergere vormen aan en Cosima moet een keuze maken: kiest ze voor haar broer of voor het bedrijf en haar eigen geluk?

Het verhaal vond ik leuk om te lezen. Je voelt de verantwoordelijkheid van Cosima, je ergert je aan het gedrag van Luca en je gunt Allegra het allerbeste. En toch ben ik niet razend enthousiast. De manier waarop het verhaal geschreven is deed voor mij wat afbreuk aan het verhaal; veel herhaling, korte simpele zinnen en taalgebruik in Jip-en-Janneke-stijl. Vooral de eindeloze herhalingen wekten bij mij irritatie op. Nogmaals, zoals hierboven al benoemd, hoeft dit geen belemmering te zijn om te genieten van dit verhaal. Het trekt je echt even uit de waan van de dag en je ontspant echt tijdens het lezen van het wel en wee van de familie Saverio.

Anderzijds waren er zeker ook positieve vibes: het verhaal riep een vakantiegevoel op en ik zag mezelf al door Venetië dwalen, de diverse palazzo ’s bewonderend terwijl ik ondertussen zou genieten van een heerlijke ‘gelato.’ Cosima en Allegra zijn beiden sterke vrouwen, die weten wat ze willen, en het voortbestaan van het familiebedrijf hoog in het vaandel hebben staan, desnoods ten koste van hun privéleven en andere ambities. Met met name Cosima voelde ik een connectie: zij heeft zo veel moeten laten en moet zien te dealen met het gedrag van Luca. Het was duidelijk dat zij hem niet los kon laten ondanks zijn vreselijke gedrag; hij is en blijft haar broer en zij blijft zich verantwoordelijk voelen. En natuurlijk denkt zij ook aan hun reputatie; mocht daar een smet opkomen, dan kan dit zeker nadelig uitpakken voor hun bedrijf.

‘Steel als therapie’ grapte ik tijdens de leesclub, maar dit is niet geheel gekscherend bedoelt. Een ‘Steel’ leest ontspannen, is niet moeilijk en neemt je even mee naar – in dit geval – Venetië en de rich and famous aldaar. Een fijn tussendoortje!

Dank aan LS voor het recensie-exemplaar en voor de gezellige leesclub.