Ontroerend en tijdloos verhaal

4,5 sterren

Via LS Kind en Jeugd deed ik mee met de leesclub rondom Vandaag komen we niet meer thuis, geschreven door Enne Koens. Ondanks dat ik haar naam vaker voorbij had zien komen, was dit mijn eerste kennismaking met haar werk.

Mirza wordt na een schooldag opgehaald door zijn vader met de auto; dat is vreemd, want normaal gesproken gaat hij zelf naar huis. Bij de auto aangekomen valt het Mirza op dat de auto volgepakt is. Zijn vader zegt hem in te stappen en rijdt vervolgens direct weg. Mirza snapt er niets van, want zijn vader blijft maar rijden en vertelt hem eigenlijk niets. Toch behoudt hij hoop dat zijn vader op een zeker moment de auto zal keren en ze weer naar huis gaan.

Maar het loopt anders. Ze blijven rijden en stoppen enkel om even snel te tanken, snel een broodje weg te werken en weer door. Zouden ze op vakantie gaan? Maar dat kan toch niet; hij moet naar school en heeft afgesproken met zijn vriend Lucas.

Aangekomen op de plaats van bestemming beseft Mirza dat hem een nieuw avontuur wacht. Voorlopig gaan ze niet terug naar huis.

Wat doet dit met een jongetje van 10, die plotsklaps uit zijn vertrouwde omgeving wordt weggerukt en terecht komt in een land dat hij enkel kent van de bezoekjes aan zijn opa en oma. Hij spreekt de taal niet, kent de gewoonten van het land en zijn bewoners niet, maar ziet wel dat zijn vader zielsgelukkig is terug te zijn in zijn geboorteland, in het huis waar hij opgroeide.

“Een mens heeft niet veel nodig, Mirza. Alleen maar precies genoeg.”
(quote blz. 52)

Enne Koens heeft op een ontroerende manier dit proces beschreven: het ontheemde gevoel, het gevoel er niet bij te horen, het verlangen terug te gaan naar je geboorteland, je vader geen verdriet willen doen, je groot houden, de verwarring over wat hem is overkomen…het komt allemaal enorm geloofwaardig over. Je leeft mee met Mirza , des te meer omdat Enne Koens er voor koos een fictief land te verzinnen met een fictief taalgebruik. Dus ook voor de lezer is alles nieuw en kun je invoelen hoe het is voor Mirza om daar helemaal opnieuw te moeten beginnen.

Het boek is prachtig vormgegeven met een cover in reliëf en prachtige tekeningen van Maartje Kuiiper. Geef ook echt aandacht aan deze illustraties, want dat Mirza elke dag een streepje kerft in een boom, zie je ook echt terug aan het begin van elk nieuw hoofdstuk. Mooi gedaan.
Het verhaal is opgedeeld in drie stukken: onderweg, het huis op de berg en de test. Het is vlot en beeldend geschreven en ook al betreft het hier dus een fictief land, toch zie je het voor je met haar bewoners, de dieren die er leven en de gewoontes.

Vandaag komen we niet meer thuis is een verhaal dat indruk op mij heeft gemaakt. Een verhaal dat uitnodigt om het gesprek aan te gaan. Hoe lastig en ingewikkeld is het om ergens helemaal nieuw te zijn en in hoeverre je bereid bent je aan te passen aan je nieuwe leefomgeving?
Dit verhaal hoort wat mij betreft thuis in elke (school)bibliotheek en is zowel voor kinderen als volwassenen een prachtig boek om te lezen.

Dank aan LS voor het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.