Teleurstellend

Het was enkele decennia geleden dat ik nog een Brusselmans had gelezen.
Ik vond hem vroeger wel goed.
Maar ik moet nu concluderen dat ik mijn generatiegenoot helemaal ontgroeid ben.
In het begin van “De fouten” vond ik enkele dingen nog wel grappig, maar na een tijdje begon ik me meer en meer te ergeren aan de puberale 'humor' en de platvloersheid.
Brusselmans, die nu toch al boven de zestig is, is helemaal niet geëvolueerd.
In 2017 schreef Herman het boek “Hij schreef te weinig boeken”, zijn 75e boek!
(Om titels zat hij nooit verlegen.)
Ik vrees echter dat hij gewoon te véél boeken schreef.
“De fouten” dacht ik na zo'n 150 blz. aan de kant te leggen. Maar ja, die 80 resterende blzn. konden er ook nog wel bij.
En dan, op het einde, wordt het opeens toch echt goed, ...de laatste 10 bladzijden.
Dat is echter niet genoeg om dit boek te redden.
Brusselmans weet het zelf wel.
Op blz. 240 schrijft hij:
“De literatuur is mijn vak. Ik beoefen het met ernst, doorzettingsvermogen, en hoop.
Je hoopt als schrijver dat je altijd beter zult schrijven. Deze hoop mag ijdel zijn, maar hij helpt je om te vechten tegen demonen, schijngedachten, angsten, geheugenproblemen, een verwrongen kijk op de werkelijkheid, paranoia... “