Het jaar 2467.

Ik las "Spotvogel" van Walter Tevis. Het is een dystopie, geschreven in 1980, nu vertaald door Piet Verhagen. Het verhaal speelt zich af in het jaar 2467.
De wereld wordt geregeerd door robots, maar niet alle robots zijn even slim. Je hebt bij voorbeeld model 1 en model 2,  de eerste robots die ooit gemaakt werden. Die zijn totaal verouderd en kunnen niet erg veel.
Model 9 is de meest gesofisticeerde robot, is zeer intelligent, heeft menselijke gevoelens, maar geen genitaliën.  Hij is bewust zo gemaakt, omdat seksuele gevoelens hem toch maar zouden afleiden. Hij kan zich ook niet van het leven beroven, dat is zo ingebouwd, omdat veel modellen 7 en 8 uiteindelijk zelfmoord pleegden.
De mensen zijn opgevoed tot zeer individualistische wezens. Ze communiceren niet met elkaar. Ze krijgen zo veel pillen als ze willen, met name Kalmex, om lekker rustig te blijven, maar ze worden ook onvruchtbaar door die pillen. Op school leren de kinderen de Regels van Individualisme en Zelfheid.
Mensen bemoeien zich niet meer met elkaar.  Gedragsregel 1 is: "Niet vragen. Ontspannen."
De Zelfverzonkenheid en de regels van de Beleefdheidscode maakten een eind aan de misdaad, zo vertelt onze robot, Spofforth, een model 9. "Voor die tijd begingen de mensen ontzettend veel misdaden.  Ze beroofden elkaar en sprongen op allerlei gewelddadige manieren om met elkaars lichaam."
Veel dingen in het boek zijn nu, in de 21e eeuw, al realiteit,  zoals de zelfrijdende bussen,   het eten van soja en synthetische eiwitvlokken, deuren openen met een plastic kaartje, enz.
De kunst van het lezen is in de 25e eeuw bijna totaal verloren gegaan.  Vrijwel niemand kan nog lezen, en niemand lijkt dat erg te vinden.
Echter, één mens, Bentley, slaagt er in om zichzelf te leren lezen, door middel van het bekijken van oude stomme films en door het raadplegen van zeer oude boeken. Zo maakt hij ook kennis met poëzie.   Hij ontmoet een heel bijzondere intelligente vrouw, die zich staande houdt buiten het Systeem en die geen Kalmex slikt.
"Spotvogel" van Walter Tevis blijkt een klassieker in het genre. (Ik had er nog nooit van gehoord.)
De achterflap:  "Spotvogel is een meeslepende sciencefictionklassieker over liefde en over de vraag wat het leven de moeite waard maakt. Een ode aan boeken en aan echt contact, van de auteur van de bestseller The Queen's Gambit, met echo's van Huxleys Brave New World, Bradbury's Fahrenheit 451 en Orwells is 1984.
Mooi en spannend boek.