Wat een moeder lijden kan.

"Het huis is leeg."
Met dit zinnetje begint het boek. Daarna een beschrijving van het wel erg grote huis.
De man van Marthe is dood, euthanasie wegens ongeneeslijk ziek.  De oudste kinderen (een tweeling) zijn het huis uit.  De jongste zoon, Robin, woont nog thuis.
Robin is het zorgenkind: hij is verslaafd aan drugs en heeft al enkele ontwenningskuren achter de rug.
Nu zijn Marthe en Robin tot elkaar veroordeeld.
Ze lijken wel wat naar elkaar toe te groeien, maar dat gaat erg moeizaam.
Alles wordt verteld vanuit het standpunt van Marthe.
De sfeer is goed neergezet, in korte, krachtige zinnen.
Terwijl het verhaal echt wel triest is, is het toch geen te zwaar boek geworden.
Het wordt namelijk allemaal iets luchtiger als de ijverige "vriendin" op bezoek komt.
Ik vond het een heel mooi boek, maar ik denk niet dat het echt zal blijven hangen.