Zeer aangrijpende getuigenis.

De Dossinkazerne staat vlakbij de Mechelse bibliotheek. Ik kom, als Mechelaar, dan ook vaak in die buurt.
Wat een afschuwelijke geschiedenis heeft zich daar afgespeeld! 
Het boek van Pieter Serrien drukt ons met de neus op de feiten.  We kennen wel het algemene verhaal, maar nu lezen we wat Eva allemaal meemaakte en zo wordt het nog veel echter en confronterender.
Het feit dat de Antwerpse politie ijverig meewerkte aan het oppakken van de Joodse mensen, las ik ook al in het boek "Wil" van Jeroen Olyslaegers.
Niemand wist waarheen de Joden vervoerd werden vanuit de Dossinkazerne?
Het heldhaftige stoppen van het XXe transport in Boortmeerbeek wordt hier slechts zijdelings vermeld.
Het boek zit erg goed in elkaar:  het verhaal, verteld door Eva, afgewisseld met algemene duiding door Pieter.  En foto's.
Gelukkig heeft Eva toch nog een lang leven in vrijheid gehad.
Maar hoe erg is het als je hoopt om je familie na de oorlog terug te zien, en als er dan bijna niemand blijkt terug te keren?!
Ongelooflijk is ook dat die SS-ers en die Duitse kampbewakers op hun proces nog hoopten op een goed woordje door Eva!
(Terzijde: één onbegrijpelijke fout komt meerdere malen terug in het boek:  zowel Eva als Pieter hebben het over "het kanaal" in de buurt van de kazerne. Daar ligt helemaal geen kanaal. Het is de Dijle die daar vloeit.)