Mooi!

Gisteren was ik de maan. Door: Noor Unnahar.

Opnieuw een pareltje uit het nieuwe Muse-fonds: poëzie voor en door vrouwen. Noor bracht bij hen een bundel uit (Gisteren was ik de maan) én een boek om zelf aan het dichten te slaan (Vind je stem). Dat laatste moet ik nog lezen. De dichtbundel verslond ik al.

Net als de andere boeken van Muse is Gisteren was ik de maan heel mooi vormgegeven. Met roze en zilver; stijlvol, elegant en hartverwarmend. Net als haar woorden zelf. Haar gedichten zijn kort en heel kort. Toch zijn ze krachtig en vaak ontroerend. Voedsel voor de ziel, een wake-up call, bruisend van licht en energie. Naast schrijven kan Noor ook tekenen. Haar tekeningen fleuren, in al hun eenvoud, de pagina’s op. Zonder afbreuk te doen aan het geheel van woorden. Ze tillen het geheel naar een hoger niveau, nog mooier.

Unnahar is een Instagram-dichter in de stijl van Rupi Kaur en Atticus. Net als bij hen zijn haar woorden nog mooier als je ze niet-vertaald leest. In het Engels klinkt alles beter ;) En toch, toch is dit een bundel die je zal raken. En dat is het mooie van poëzie, het gaat niet om je hoofd maar om je hart.