Scheuren?

Meesterwerk voor de prullenbak. Door: Stella Bergsma.

Deze poëziebundel bestaat uit gedichten die Bergsma in de prullenbak wou gooien. Totdat zij besefte dat dit eigenlijk ware meesterwerken zijn aangezien ze nog geen ‘photoshopfilter’ over zich heen kregen. Ze zijn wijzer, meer waar en daardoor misschien wel beter.

Als lezer van de bundel oordeelt u zelf over hun waarde; Stella liet een scheurlijn aanbrengen op elke pagina dus u kan makkelijk verwijderen waar u niet van houdt. Moedig of toch een soort van gimmick!? Ik heb in ieder geval te veel respect voor boeken om er pagina’s uit te scheuren, wat de inhoud ook moge zijn.

Want eerlijk is eerlijk: er staan heel veel gedichten in dit boek, met nog een toegift van enkele liedjes, en niet elk gedicht is een meesterwerk. Maar ja, in welke bundel is dat wel het geval?

Veel gedichten zijn schreeuwerig, maar soms is Stella ook zacht en teder, met zinnen om te onderlijnen. Denk aan: ‘hecht je helemaal waar je aan hecht” of “de boot lekt vol bandenplakstickers”.

Ik hou van Stella Bergsma en haar grote mond, haar nog grotere hart en haar torenhoge lef. Hulde aan haar bandeloze pen.