Heftig, moedig.

Onderland. Door: Alma Mathijsen.

Er zit iets in het water bij De Bezige Bij: na Daan Borrel komt Alma Mathijsen met een boek dat qua onderwerp en engagement ook een activistisch pamflet had kunnen zijn. Het werd een roman. Een roman die, net als Vallen is als vliegen van Manon Uphoff, in zijn (donkere) sprookjesachtige vorm misschien wel meer raakt dan non-fictie ooit had kunnen doen.

Mathijsen, zelf seksueel misbruikt, ging in gesprek met negen mensen die seksueel misbruik hebben meegemaakt. Elk van hen vond een eigen manier om er met om te (proberen) gaan. Alma schreef over hen een eigen intens aangrijpend hoofdstuk, samen de roman vormend.

De verhalen zijn donker, bevreemdend, soms sprookjesachtig maar raken je als lezer immens hard. De kriebelige tekeningen, gemaakt door Mathijsen zelf, scheppen een nep-luchtiger klimaat. Nep, omdat er niets is dat de ruwheid, de rauwheid kan verzachten. Een grote lijst met trigger-warnings had niet misstaan vooraan dit boek.

Lees Onderland niet, zoals ik probeerde, als een gewone roman. Doseer. Elke dag een hoofdstuk is meer dan genoeg.

Schrijvers die de verhalen van mensen vertellen die te vaak doodgezwegen worden verdienen een pluim. Dank u Alma voor dit moedige boek!