Eerder komisch dan spannend

Een zeer welgestelde familie uit Californië verwelkomt in hun huis een uitwisselingsstudente uit Groot-Brittannië, die een jaar zal blijven. Vanaf het begin lijkt het op een soloactie van moeder Natalie, die hiermee het verlies van de oudste dochter Anabel probeert te compenseren. De andere familieleden, vader Matt, dochter Paige en zoon Will, lijken er onverschillig, zelfs wat vijandig, tegenover te staan.

Het boek wordt geafficheerd als een geweldige psychologische thriller. Met daarbij het feit dat ik zelf ruim 55 jaar geleden als uitwisselingsstudente een jaar in Californië heb gewoond, maakte dat ik behoorlijk nieuwsgierig was naar het verhaal.

Het wordt verteld vanuit twee perspectieven. Regelmatig is Paige aan het woord, de andere keren Natalie. Vader Matt krijgt maar een klein, nogal merkwaardig, hoofdstukje tegen het eind van het boek. Hier komt Nelle L'Amour aan het woord, onder welke naam Lamarr erotisch getinte romans schrijft.

Hoewel vanaf het begin duidelijk is dat Tanya een zeer manipulatieve dame is, hebben Melanie en Matt niets in de gaten. Melanie dweept met Tanya, geeft haar de nog steeds onveranderde kamer van Anabel en laat haar zelfs haar kleding gebruiken. De enigen die hun bedenkingen hebben, zijn Paige en Will. Dat is niet zo moeilijk, want Tanya gedraagt zich al snel steeds idioter. Je moet wel ziende blind zijn om niet te zien dat ze niet deugt. En Melanie is ziende blind.

Eigenlijk zijn alle personages behoorlijk stereotiep. Natalie is hoofdzakelijk bezig met dure kleding, pilates, hippe kappers en vreemde liefdadigheids-acties. Matt heeft voornamelijk belangstelling voor geld en nog meer voor mooie vrouwen. Paige is veganist die alle kleren in de kringloopwinkel koopt en daarom alleen al niet met de oppervlakkige Tanya overweg kan. Alles wordt met de nodige overdrijving in beeld gebracht en is daardoor vaak, onbedoeld, humoristisch. Ook de acties zijn behoorlijk overdreven en steeds ongeloofwaardiger. Nagelbijten van de spanning zat er voor mij niet in, soms hardop lachen over weer een merkwaardige ontwikkeling helaas wel.
Het eind is dan wel weer een beetje verrassend, hoewel ook hier veel vraagtekens bij de realiteitswaarde kunnen worden gezet. Te veel wat mij betreft.

Al met al vind ik het predicaat psychologische thriller overdreven en is het eigenlijk meer een YA boek. Ik heb het uitgelezen omdat ik van uitgever De Fontein een presentexemplaar ontving. En ondanks de negatieve recensie, heb ik dat wel op prijs gesteld.