Liefde, ze kunnen het!

In “Wij kunnen dit” vertelt Nelleke Noordervliet ons het verhaal over de liefde die ontstaat tussen twee veertigers, Helen en Leo. Beiden hebben een leven achter zich, de rugzak zit aardig vol, maar toch willen ze proberen met een schone lei aan de relatie te beginnen.

Helen heeft de boekhandel in de Rotterdamse wijk Kralingen van haar vader Jan overgenomen. Dat valt in de huidige tijd niet mee. Minder lezers, webwinkels en concurrentie van grote boekwinkels, maken haar bestaan erg onzeker. Bovendien heeft ze een handicap, waardoor ze moeilijk loopt. Ze leidt een nogal teruggetrokken bestaan, maar heeft een grote hobby, de Griekse lyrische dichteres uit de Oudheid, Sappho.

In haar boekhandel ontmoet ze Leo, die bij haar een boek over Anaximander, een Griekse filosoof en tijdgenoot van Sappho koopt. Leo heeft zijn succesvolle bedrijf van de hand gedaan, kapitaal op de bank gezet en in aandelen geïnvesteerd, een nieuwe telefoon aangeschaft, een nieuw e-mailadres aangemaakt, zelfs zijn achternaam gewijzigd in die van zijn moeder. Hij is op zoek naar zichzelf, maar misschien nog meer naar een nieuwe zinvolle invulling van zijn leven.

Hun liefde ontwikkelt zich vanaf die ontmoeting heel behoedzaam. Aanvankelijk verschuilen ze zich achter Sappho en Anaximander door elkaar, onder die namen, lyrische brieven te schrijven. Daarin komen voorzichtig hun gevoelens voor elkaar naar voren, maar worden ook stukjes van hun verleden geopenbaard.

Maar het verleden valt niet weg te poetsen. Leo heeft zijn ouders op vijftienjarige leeftijd bij een vliegtuigongeval verloren en is toen plompverloren bij een liefdeloze tante gedropt. Hij weet niets van zijn familie en gaat daarnaar op zoek.
De moeder van Helen is 25 jaar geleden met de noorderzon vertrokken, maar duikt plotseling weer in haar leven op, dit zeer tegen de zin van Helen.

Het wordt steeds duidelijker dat een relatie zonder kennis en acceptatie van elkaars verleden, gedoemd is te mislukken. Nieuwe ontwikkelingen in hun beider leven zorgen ervoor dat ze zich langzamerhand naar elkaar voegen, de asymmetrische verhouding tussen zijn rijkdom en haar armoede verdwijnt. Helen kan uiteindelijk denken: “We zijn samen. We kunnen dit”.

Nelleke Noordervliet kan schrijven, dat blijkt opnieuw in dit boek. De taal is mooi, haar humor verfrissend. Naast Helen en Leo doen nog wat andere personages hun opwachting, vader Jan, moeder Ank, de stagiaire Nico die zich Finnegan laat noemen, wat familieleden van Leo. Zij brengen de nodige levendigheid, maar ook nuchterheid in het verhaal. Wat mij betreft erg plezierig want door de teksten van Sappho en Anaximander, hoe schitterend ook, werd het verhaal voor mij op die momenten wat zweverig en soms een beetje 'over the top'.