IJzersterk debuut

Je woont in een nogal geïsoleerde gemeenschap en je populaire en mooie zus Kim pleegt op haar 18e verjaardag zelfmoord door voor de trein te gaan liggen. Het is tijdens haar eindexamen, het is broeierig heet en niemand zag het aankomen. Jij bent Ben, de hoofdpersoon.

Nu is het drie jaar later, opnieuw examentijd en opnieuw heerst er een hittegolf. Ben,intussen ook bijna 18, probeert de gebeurtenis van drie jaar geleden weg te duwen. Zijn vader is enige tijd na de dood van zijn dochter vertrokken, zijn moeder en hij zijn niet in staat hun verdriet te delen. Het maakt hen eerder tot vreemden voor elkaar.

Maar dan pleegt weer een meisje, volkomen onverwacht, zelfmoord. Opnieuw, blijkt na enige tijd, door voor de trein te gaan liggen. Het is het begin van een bizarre zomer met uit de hand lopende feesten met heel veel drank, vreemde en gevaarlijke spelletjes, en nog meer treinzelfmoorden. Het hele dorp raakt in de ban. Wanhopige, angstige ouders bouwen een krakkemikkige schutting bij het spoor, een verdrietige vader houdt op een kampeerstoel daar dagelijks de wacht. Roddel en achterklap voeren de hoofdtoon. Ben wordt intussen steeds meer geconfronteerd met zijn verdriet en zijn schuldgevoel over Kims dood en met zijn anders-zijn, dat hij nog niet voor zichzelf kan benoemen. Wegduwen lijkt niet meer te lukken.

Koen Caris beschrijft de gebeurtenissen in het dorp en de ontwikkeling van Ben in uiterst zorgvuldige zinnen. Zijn taal is helder, geen woord lijkt te veel. Hoewel het onderwerp zwaar is, de gebeurtenissen beklemmend, maakt hij regelmatig gebruik van een relativerende humor. Dit gaat zeker niet ten koste van het verhaal, integendeel, het maakt alles wat beter verteerbaar. Zijn ervaring als theater- en hoorspelschrijver komt in dit boek duidelijk naar boven. Je ziet wat zich afspeelt voor je, je hoort het in zinnen als: “De deur is uitgezet door de hitte, hij schraapt met een lage fluittoon over de gangvloer”.

Stenen Eten is het debuut van Caris, een ijzersterk debuut. Het boek leest niet alleen als een trein (misschien hier niet helemaal op zijn plaats), het blijft ook na lezing een flink tijdje nazinderen. Een fantastische prestatie.