Openhartig

Het boek van Ellie Lust “Mijn jaren bij de politie” was een boek waar ik echt naar uitkeek, dus gereserveerd, gekocht en nu eindelijk gelezen. Om maar meteen met de deur in huis te vallen : Boek van het jaar 2019! Ik heb het boek in een ruk uitgelezen!

Ellie Lust, ja wie kent haar eigenlijk niet? Ik kende haar voornamelijk van het programma “Opsporing verzocht” een programma wat ik nooit oversla, ik noem dat altijd mijn avondje “boeven vangen”. Ja ik vind het nog steeds een gemis bij het programma. Geen Ellie meer. Natuurlijk alle programma’s van Ellie gezien, stuk voor stuk zeer interessant. En nu dan het boek.

In het boek geeft Ellie een kijkje achter de schermen van haar leven als politievrouw. Vanaf de eerste pagina wordt je in haar verhaal meegezogen en vliegt de tijd voorbij. Over vele zaken die het politiewerk inhoudt, wordt openhartig geschreven. De eerste jaren, de mooie en minder mooie kanten van het vak. Over haar motivatie om dit werk te doen namelijk iets goeds doen voor de samenleving. Als lezer zit je soms je tranen weg te slikken en denk je bij jezelf “wow heftig wat een agent(e) zoals voor de kiezen krijgt”. Op een ander moment schiet je weer in de lach waarbij de huisgenoten je aankijken en vragen wat is er zo lollig aan het boek? Dus zelfs een stukje voor gelezen (verhaal hamster). Wel het gebeurt zelden of nooit dat ik de huisgenoten voor lees (een volwassene voorlezen ja ja…)

Ellie schrijft in het boek niet alleen over haar werk, maar ook privézaken komen aanbod. Het wordt allemaal heel openhartig beschreven waarbij je soms stil wordt. Vooral als gebeurtenissen opeens heel herkenbaar worden. Een beetje een oepsie moment.

Uiteraard ontbreekt het gedeelte over de Roze in Blauw’-beweging niet. Ellie was daar vanaf het begin bij betrokken en eigenlijk toch wel de drijvende kracht er achter. Zeer interessant om te lezen.

Zoals vermeld je vliegt door het boek heen, het is dan ook zeer toegankelijk geschreven, het leest als een spannend boek maar wel met de gedachte dat het echt gebeurd is. Ellie Lust weet het zo te vertellen dat de verhalen binnen dringen en je niet meer los laten. Na het lezen ben ik nog wel even met het boek bezig geweest en het maakt dat je een eigenlijk een diepe buiging voor Ellie moet maken. In mijn ogen heeft de ze politie een menselijk gezicht gegeven. Een wijkagente die langsgaat bij mensen om de eenzaamheid tegen te gaan. Dat hoor je niet vaak. Hier hebben we ook een wijkagent (voor 3 dorpen), nou ik kan er geen gezicht op plakken hoor…En dan komt het denk ik toch op je persoonlijkheid aan of je betrokken bent of niet. Nou dat is Ellie! Dat merk je door het heel het boek en haar programma’s. Ik blijf het dan ook jammer vinden dat Ellie de politie heeft moeten verlaten. Een beter boegbeeld of visitekaartje kun je je niet wensen.

Boek is absoluut een aanrader!