Zo mooi geschreven

Het boek is uit. Een vreemd en bijzonder boek. Bijzonder mooi ook. Dat wil zeggen: niet de verhalen op zich, niet zomaar alles. Maar wel de manier waarop er verhaald wordt. Wat een mooie, beeldende taal. Het maakte dat ik bijna alles voor mijn ogen zag. Dat krijgt niet iedere schrijver voor elkaar. En ja, veel gruwelijkheden werden verteld. Niet fijn. Maar ook die kleine details, zoals van de natuur of van Poupchette of gewoon maar sommige belevingen weet Claudel mooi en zichtbaar te maken in woorden. Dat maakt dat je graag doorleest. En ál die vele metaforen. Ik heb er nog nooit zoveel in één boek gezien. En dan wordt aan het eind van het boek benoemd dat iemand vond dat de hoofdpersoon ook veel metaforen gebruikte in zijn schrijven. Het liet me glimlachen. Prachtige schrijfstijl! Ik las eerder " het kleine meisje van meneer Linh" van Philippe Claudel. Maar "grijze zielen" staat ook te wachten om gelezen te worden. Ga ik vast wel doen. Maar voorlopig het geschrevene in dit boek nog overdenken.