Belofte voor de toekomst

Op de achtergrond van Vincents zorgvuldig geregiseerde bestaan leeft de hoop zijn doodgewaande broer Menno ooit weer in de ogen te kunnen kijken. Aan de vooravond van zijn huwelijk met Kim, met wie hij volgens zijn berekeningen gelukkig zal worden, komt die hoop opeens op de voorgrond te staan. Vanaf dat moment zet hij zijn bestaan in de pauzestand en vertrekt naar Spanje. Een actie, die op het eerste gezicht onzinnig lijkt, maar je doet beseffen dat het onderbewustzijn een belangrijke rol speelt bij het nemen van beslissingen.

In een vlotte stijl schetst Sandra Bernart vervolgens Vincents zoektocht. Verleden en heden worden op goed gekozen wijze met elkaar afgewisseld. Soms balanceert Bernart op de dunne scheidslijn tussen net genoeg vertellen om de lezer nieuwsgierig te houden en het verhaal te veel te vertragen, maar het lukt haar om de aandacht vast te houden. Dat is niet in de laatste plaats te danken aan haar authentieke schrijfstijl en citaten zoals "Europa glijdt als een satellietkaart onder me door. Ik probeer rivieren en steden te duiden. De zoomknop van Google Earth ontbreekt.".

Wat begint als een zoektocht naar Menno, ontwikkelt zich tot een zoektocht naar zichzelf. Mooi verwoord door Vincents gedachte op de loopband op Schiphol: "We zijn allemaal onderweg en bevinden ons op neutraal terrein tussen het vertrouwde verleden en een onbekende toekomst, die we alvast voorzichtig hebben ingekleurd met verwachtingen en hoop." Sara, Kim en Rosana, de drie vrouwen in Menno's leven, staan als het ware symbool voor de fasen die Vincent in zijn leven doorloopt.

'Ik zoek Menno' is een boek waarvan de pagina's zichzelf lijken om te slaan. Een waardig debuut en daarmee een belofte voor de toekomst.