Een boek als een Bourgondisch banket

Ik heb 'De rat van Amsterdam' van Pieter Waterdrinker uitgelezen. Sakkerjen, wat een kosmopolitisch verhaal! Al die subplots; en net als je denkt 'het kan niet gekker' eindigen met dat bizarre en hilarische Siberisch Front verhaal... Een Wolgacruise die de schrijver vorig jaar maakte keert hier in literaire vorm weer terug.

Waterdrinker lezen is genieten van de mogelijkheden van de Nederlandse taal. Het grote gebaar als stijlfiguur dat ver afstaat van het vaak kale, uitgebeende proza der Nederlandse literatuur. Ik zou een vergelijking willen maken met een Bourgondisch banket. Die staan immers bekend om hun exotische, overvloedige, spectaculaire, scabreuze, uitgebreide en humoristische aard.

Ik ga niet beweren dat de auteur zichzelf overtrof (Liebmans ring en De dood van Mila Burger zijn mij zeer dierbaar), maar DRVA is opnieuw een hoogtepunt in een prachtig œuvre. Ruben Katz is een onvergetelijk personage in de Nederlandse literatuur. Een uitvergrootte branie-achtige opschepper wiens misstappen je maar al te graag door de vingers ziet. Hetzelfde wat Waterdrinker deed in Poubelle. Ruben is de neef van Wessel Stols.

DRVA is schelmenroman, zedenschets, pamflet, aanklacht tegen rijke machthebbers ineen. Ontroerend en eigentijds. Heerlijk om te lezen.